12
شخصيت ابن تيميه
در مورد شخصيت ابن تيميه مى‌توان گفت:
1 . او شخصيتى واقع‌بين نبود و به مسائلى كه مسلمانان در آن دوران سخت بدان توجه داشتند و براى آن‌ها حساس بود، اهميتى قائل نمى‌شد؛ زيرا در دورانى كه مسلمين بيش از هر چيز ديگر نياز شديد به وحدت داشتند، وى با افشاندن بذر فتنه و درگيرى، اوضاع مردم را هرازچند گاهى متشنّج مى‌كرد و بخش وسيعى از توان حكومت و قضات را - كه مى‌بايست صرف دفاع در برابر كفار شود - به خود مشغول مى‌كرد و با تشويش افكار و نشر عقايد باطل آن‌ها را هدر مى‌داد.
2 . نظرات ابن تيميه برخلاف آراى مشهور بود كه بر آن اتفاق داشتند؛ بهطورى كه بسيارى از قضات و فقها با نظر وى از در مخاصمه درآمدند.
3 . وى قائل به تجسيم و تشبيه و جهت داشتن خداوند عزّوجلّ بود.
4 . او به استغاثۀ به رسول الله اعتقاد نداشت و حرمت زيارت قبور انبيا و صالحين را ترويج مى‌كرد.
منتقدان هم عصر ابن تيميه
در زمان حيات ابن تيميه و بعد از او، علماى بسيارى پرده از افكار انحرافى‌اش برداشتند و در اين ميان نقد علماى