11رايج بين مسلمانان، موجب تشويش اذهان و آشفتگى در عقايد و باورهاى مردم مى‌شد تا اين كه در سال 705 ق. بحثى ميان او و چند تن از قضات درگرفت كه در نهايت منجر به تبعيد وى به مصرگرديد ... سپس در سال 706 ق. امير سيف‌الدين سلار، نايب مصر، سه نفر از قضات فرقۀ شافعى، مالكى و حنبلى و نيز سه تن از فقها را كه نامشان باجى، جزرى و نموارى بود، احضار كرد تا در مورد ابن تيميه، تصميم‌گيرى نمايند. همگى رأى به آزادى او دادند تا شايد دست از عقايد خود بردارد؛ امّا طولى نكشيد كه در سال 707 ق. ابن عطاء بر ضدّ او مطالبى ابراز داشت و قاضى بدرالدين را وادار كرد تا حكم كند به اينكه سخنان ابن تيميه نهايت بى‌ادبى نسبت به ساحت پيامبر(ص) است؛ از اين رو به حبس او دستور داد و وى مدت يك سال (تا سال 708ق.) در مصر بازداشت بود. سپس به اسكندريه تبعيد شد. ولى همچنان بر انحراف خود اصرار داشت و دست از فتاواى شگفت‌انگيز خود برنمى‌داشت. بدين سبب وى را در قلعه‌اى در دمشق زندانى كردند ... و وى را از نوشتن مطالب و مطالعۀ كتب منع نمودند و تمام كتاب‌هايى كه نزدش بود، برداشتند و هيچ‌گونه ابزار نوشتن در اختيار او قرار ندادند و سرانجام در سال 728 ق. درگذشت. ¹