625بيان مى‌كند؛ پس بر اساس آنچه گفته شد، انسان همواره بايد آرزوى زيارت اولياى الهى و اميد وصال و دوستى مشاهد آنان را در دل زنده دارد و از خداوند به طور جدى طلب كند: «اللّهم ... حبّب إلى ّ مشاهدهم و ألحقنى بهم و اجعلنى معهم فى الدنيا و الآخرة يا أرحم الراحمين ». ¹

هدف زاير

هدف نهايى زاير در زيارت، خدا و تقرب به ساحت الوهى است. مراد از هدف بودن خداوند در زيارت و تقرب به سوى حضرت حق همانا تخلق به اخلاق الهى و تحصيل كمالات ربوبى است: «تخلّقوا بأخلاق الله » ² مزور حقيقى خداوند متعال است و هدف زيارت زنده شدن فضايل و خصلت‌هاى والاى آن مزور در زاير و دورى جستن و برائت از بدها و بدى‌هاست؛ از اين‌رو تمامى فعاليت‌هاى عبادى كه به انسان جهت الهى مى‌دهد، خود زيارت اللّٰه است.

زيارت، حقيقتى دو سويه

«و لكل ّ زائر حق على من أتاه و أنا زائرك و مولاك و ضيفك النازل بك و ...» ؛ ³ براى هر زايرى حقى است بر عهدۀ كسى كه به ديدار او رفته است و من زاير، دوست و مهمان شما هستم كه بر شما وارد شده‌ام. بديهى است كه زيارت و ارادات در حد خود زمينۀ ارتباط و معيت اهل بيت با زايران و محبان را فراهم مى‌آورد كه با خود ولايت، شفاعت و مصاحبت در دنيا و برزخ و قيامت را همراه خواهد داشت و اين همان سعادتمندى است كه خداوند از آن با عنوان «عقبى الدار» ياد كرده است: «وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ مٰا أَمَرَ اللّٰهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخٰافُونَ سُوءَ الْحِسٰابِ* وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغٰاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقٰامُوا الصَّلاٰةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ