7
[ جلد اوّل ]
يادداشت كميتۀ علمى
داشتن ارتباط با انسان‌هاى بزرگ و اسوه، يكى از بهترين راه‌ها و شيوه‌هاى تربيتى به شمار مى‌رود. روح و جان آدمى، در جريان اين ارتباط، صيقل و صفا مى‌يابد و از كدورت‌ها و ناپاكى‌ها خلاص مى‌گردد. اين تأثيرپذيرى، در پرتو الگوبردارى از رفتار، منش، خُلق و خوى و حَسَنات و تمايلات انسان‌هاى بزرگ است.
از سوى ديگر، تأثير معنوى و اشراف ارواح بزرگ بر ديگران نيز قابل انكار نيست.
انبيا و اولياى الهى، بهترين الگوهايى هستند كه انسان‌ها مى‌توانند از ارتباط با آنان، در مسير رشد و تكامل خود، بهره برند. اين ارتباط، در قالب «زيارت» مطرح شده است. زيارت قبور اولياى الهى مى‌تواند به شناخت بيشتر آن بزرگواران و الگوبردارى از خصلت‌هاى الهى آنان بينجامد و يا از طريق اشراق معنوى، بر روح و جان آدمى تأثيرگذار باشد.
استقبال انسان‌ها از اماكن زيارتى در تمامى اديان آسمانى و بشرى و نيز اشتياق مسلمانان به زيارت اماكن و مزارات مقدّس، بر كسى پوشيده نيست. به عنوان نمونه، تنها از ميان ايرانيان، سالانه ميليون‌ها زائر به مكان‌هاى زيارتى سفر مى‌كنند و از آنها بهرۀ معنوى مى‌گيرند؛ مكان‌هايى از قبيل:
1. خانۀ خدا و مزار پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمۀ بقيع عليهم السلام در عربستان
2. عتبات مقدّس در عراق
3. حَرَم امام رضا عليه السلام در مشهد
4. حرم امامزادگان در قم، شهررى و شيراز.