28مرحوم مجلسى رحمه الله مى‌نويسد:اين خبر دلالت بر ايمان عبداللّٰه و آمنه و ابوطالب دارد؛زيرا خداوند آتش را بر جميع مشركان و كفار واجب كرده است و اگر اينان مؤمن نبودند،آتش بر آنان حرام نمى‌شد.
ب) محجوب و با حيا (محتشمه)
ويژگى ديگر اين بانوى بزرگوار حيا و ادب اوست كه با واژۀ«محتشمه»در ميان عرب شناخته شده بود.
حشمت به معناى ادب و حيا است و زيباترين صفتى است كه بانوان كريمه مى‌توانند داشته باشند و در سايۀ آن آسودگى جسمى و روانى يابند.
جريان خواستگارى«فاطمه»،همسر عبدالمطلب،از آمنه و آنچه در اين مجلس به وقوع پيوست حيا و ادب اين دختر برگزيدۀ عرب را نشان مى‌دهد:
زمانى كه همسر عبدالمطلب به منزل وهب‌بن عبد مناف آمد،آمنه در مقابل او ايستاد.خوش‌آمد گفت و مقدمش را گرامى داشت.وقتى فاطمه نيكى‌هاى آمنه را ديد،به مادرش گفت:
«من پيشتر آمنه را ديده بودم،فكر نمى‌كردم چنين با حسن و كمال باشد.» 1
سپس با آمنه گفتگو كرد و او را فصيح‌ترين زن مكه يافت.آنگاه از جاى برخاست، نزد عبداللّٰه شتافت و گفت:
«فرزندم! در ميان دختران عرب مانند او نديدم.من او را مى‌پسندم....»
ج) فرزانگى و فرهيختگى (عقيله)
فهيم بودن از صفات و ويژگيهاى اولياى الهى است.عبدالمطلب آمنه را با كلمۀ عاقله ستوده است.