18نمى‌رويد تا دو آيه قرآن بخوانيد يا قرآن بياموزيد،كه اين از دوشتر برايتان بهتر است.
نويسندۀ«حليةالاولياء»در پى نقل اين كلام،مى‌افزايد:
از اين حديث چنين برمى‌آيد كه پيامبر اسلام،با اين سخن مى‌خواست آنان را از انگيزه‌هاى دنياگرايى باز دارد و به آنچه برايشان مفيدتر و به حالشان مناسب‌تر است وا دارد.
ابو سعيد خدرى آورده است:ما جمعى از مسلمانان ناتوان اهل صفه بوديم.و مردى بر ما قرآن مى‌خواند.پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نزد ما آمد.افراد اهل صفه،پشت هم پنهان مى‌شدند، چون بدون لباس كافى بودند و خجالت مى‌كشيدند.پيامبر با دستش اشاره كرد و همه دايره وار جمع شدند و به دور او حلقه زدند.
فرمود:چه مى‌كرديد؟
- مردى از ما قرآن و دعا براى ما مى‌خواند.
- به كار خويش ادامه دهيد.
سپس فرمود:خدا را شكر كه در ميان امتم كسانى را قرار داده كه مرا دستور فرمود تا همراه آنان صبر و شكيبايى و مقاومت كنيم...بشارت باد فقيران با ايمان را كه روز قيامت پانصد سال پيش از توانگران نجات يافته و در بهشت،متنعم مى‌شوند و هنوز ثروتمندان گرفتار حسابند.
سلمان فارسى مى‌گويد:«عينيه»و«اقرع بن حابس»و همراهانشان (كه از اشراف پولدار بودند) نزد پيامبر آمدند و عرضه داشتند:يا رسول‌اللّٰه،كاش در بالاى مسجد مى‌نشستى و اين فقيران تهيدست را (منظورشان ابوذر و سلمان و مسلمانان فقير بود) از خود طرد مى‌كردى،اگر چنين كنى ما دور تو را مى‌گيريم و با تو خالص شده،از دل به سخنانت گوش مى‌دهيم!
خداوند اين آيه را نازل فرمود:
وَ اتْلُ مٰا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتٰابِ رَبِّكَ لاٰ مُبَدِّلَ لِكَلِمٰاتِهِ وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدٰاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ... (كهف:28).