13خشنودى امام حسين (ع) آسان است و فقط با گريه، عزادارى و بر سر و سينه زدن به دست مى‌آيد و زمانى كه خشنودى امام حسين (ع) حاصل شد، او در دستگاه خدا نفوذ دارد و شفاعت مى‌كند و كارها درست مى‌شود و حساب نماز و روزه و حج و جهاد و انفاق فى سبيل الله كه انجام نداده‌ايم، همه تصفيه مى‌شود و گناهان، هر چه باشد، در يك آن، از بين مى‌رود!
اقسام شفاعت
بر اين اساس، شفاعت به دو قسم صحيح و غلط يا منفى و مثبت تقسيم مى‌شود. در آيات قرآن كريم به هر قسم آن پرداخته شده و بايد با مراجعه به آنها، نوع شفاعت صحيح را از غيرصحيح تشخيص داد.
1. شفاعت غلط
در اين‌گونه از شفاعت، مجرم برخلاف قانون اقدام مى‌كند و از راه غير قانونى يا نامشروع بر ارادۀ قانون‌گزار و هدف قانون چيره مى‌شود. اين‌گونه شفاعت، در دنيا نوعى ظلم است و در آخرت، غيرممكن. ايرادهايى كه بر شفاعت وارد مى‌شود، بر همين قِسم است و اين همان است كه در قرآن كريم نيز نفى شده است.2
2. شفاعت صحيح
شفاعت صحيح كه تأييدكننده قانون و منطبق با آن است و آيات و روايات بسيارى از طريق شيعه و سنى وجود آن را اثبات مى‌كند، بر دو گونه است: «شفاعت رهبرى» يا شفاعت عمل و «شفاعت مغفرت» يا شفاعت فضل.
الف. شفاعت رهبرى
نوع اول، شفاعتى است كه شامل نجات از عذاب و رسيدن به حسنات و حتى بالا رفتن درجات مى‌باشد. علاوه بر اين‌كه اعمال و كردار انسان در اين دنيا در جهان ديگر تجسّم و تمثّل مى‌يابد و حقيقت عينى آنها جلوه‌گر مى‌شود، «روابط» نيز مجسم مى‌گردد. روابط معنوى‌اى كه در اين جهان ميان مردم برقرار است، در آن جهان صورت عينى و ملكوتى پيدا مى‌كند. زمانى كه يك انسان سبب هدايت انسان ديگرى مى‌شود، رابطه رهبرى و پيروى ميان آنان، در رستاخيز صورت عينى مى‌يابد و «هادى» به صورت پيشوا و امام، و «هدايت يافته» به صورت پيرو و مأموم ظاهر مى‌گردد. در مورد گمراه ساختن و اغوا نيز چنين است. قرآن كريم مى‌فرمايد:
يوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ. . . 3؛ روزى كه هر مردمى را با پيشواى ايشان مى‌خوانيم.
يعنى هر كسى با پيشواى خودش، يعنى با همان كه عملاً الگوى او و الهام‌بخش او بوده است، محشور مى‌گردد. در اين گونه شفاعت است كه رسول اكرم (ص) شفيع اميرالمؤمنين (ع) و حضرت زهرا (س) خواهد بود و آنها شفيع حسنين (عليهما السلام) و هر امامى شفيع امام ديگر و شفيع پيروان خويش است. سلسله مراتب محفوظ است و ساير معصومين (ع) هرچه دارند، از رسول اكرم (ص) دارند.
در همين‌گونه شفاعت است كه حتى علما از شاگردان خود شفاعت مى‌كنند. يك سلسلۀ مرتبط و پرانشعابى به وجود مى‌آيد كه گروه‌هاى كوچك به بزرگ‌تر مى‌پيوندند و در رأس سلسله، حضرت رسول اكرم (ص) قرار دارد.
قسيم، جسيم، وسيم بسيم
اين‌كه در روايات آمده است امام حسين (ع) از افراد بسيارى شفاعت مى‌كند، به اين سبب است كه در اين جهان، مكتب امام حسين (ع) بيش از هر مكتبى موجب احياى دين و هدايت مردم شده است.