17
ديدگاه ابن تيميه و شوكاني درباره تكفير
ابن تيميه مى‌گويد: ممكن است يك سخن يا ديدگاه كفرآميز باشد و در چنين حالتى، معتقدان به آن ديدگاه، تكفير مى‌شوند و گفته مى‌شود: هر كس به اين سخن باور داشته باشد، كافر است. درعين‌حال ممكن است شخص معينى همان سخن را بگويد، ولى تا زمانى كه دليلى بر كفر او اقامه نشود، او را كافر نشماريم.
اين موضوع همانند آن دسته از متون دينى است كه در آنها هشدار و تهديدى وجود دارد. براى نمونه خداى متعال مى‌فرمايد:
( إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ الْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ) (نساء: 10)
كسانى كه اموال يتيمان را به ستم مى‌خورند، در حقيقت شكم خويش را پر از آتش مى‌كنند و به زودى در آتش سوزانى خواهند سوخت.
اين آيه و ديگر متونى كه متضمن وعيد و تهديد است، همگى در