1) ميزان كلى بنا بر همۀ مذاهب اسلام، براى حج تمتع همان طور كه در قرآن آمده: «ذلك لمن لم يكن اهله حاضرى المسجد الحرام» آنست كه شخص، از جملۀ حاضران مسجد الحرام نباشد و در حد آن، اختلافست. اماميه بلحاظ اختلاف اخبار، بر دو قولند: يكى اين كه حد اكثر از هر طرف 12 ميل و قول ديگر اين كه حد اكثر 48 ميل است، مؤلف، در اين كتاب قول اول و در نهايه ج 1 ص 212 قول دوم را اختيار كرده است. و اما اهل سنت: مالك، اهل مكه و ذى طوى و مانند آن، ابو حنيفه اهل مواقيت و ما بعد آن تا مكه، شافعى كسانى كه دو شب راه تا مكه فاصله دارند، اهل ظاهر ساكنان حرم، سفيان ثورى اهل مكه را فقط حاضران مسجد الحرام مى‌دانند.

2) -الفاظ ركن، و غير ركن، يك اصطلاح فقهى است و در نصوص نيامده است و به همين جهت مؤلف، در نهايه كه منحصرا احكام منصوصه را در بر دارد. اين اصطلاح را بكار نبرده است، و معلوم نيست اين اصطلاح را اولين بار، شيخ بكار برده يا آن را از فقهاى پيش از خود مانند مفيد يا مانند بسيارى از اصطلاحات، از اهل سنت گرفته است. در هر صورت ركن، در حج آنست كه ترك آن عمدا مبطل و سهوا غير مبطل است، اما در نماز، ركن آنست كه ترك آن، عمدا و سهوا مبطل باشد.

3) -صفا و مروه نام دو كوه است در سمت شمال مسجد الحرام و قبلا كمى با آن فاصله داشته و