1) . علامه سيد على بن محمد بن على جرجانى حنفي، مشهور به سيد شريف (740-816ه.ق). وى در دانش‌هاى مختلف تبحر داشت. از تأليفات فراوان ايشان مى‌توان به «شرح التذكرة النصيرية في الهيئة»، اشاره كرد. ر.ك: الفوائد البهية في ترام الحنفية، شيخ عبدالحى اللكنوى، ص125؛ الضوء اللامع، ج5، ص328؛ معجم المؤلفين و ايضاح المكنون، ج5، ص727.

2) . بى‌ترديد هر دانشى بزرگانى دارد. كمتر اتفاق مى‌افتد كه انسان در هر حرفه‌اى صاحب نظر بشود. براى مثال ر.ك: تلبيس ابليس اثر ابن‌جوزى. وى در اين اثر از كسانى ياد مى‌كند كه در دانش حديث، از علم فراوانى بهره‌مند هستند، اما به علوم ديگر آگاه نيستند. اين امرى طبيعى است؛ چراكه كمال مطلق فقط از آن خداوند سبحان است.

3) . ثابت بن قيس در نبرد يمامه به شهادت رسيد. وى زره گران‌قيمتى بر تن داشت. يكى از مسلمانان وقتى از كنار پيكر او مى‌گذشت، زره را از تنش جدا كرد و با خود برد. يكى ديگر از مسلمانان در خواب ثابت بن قيس را ديد كه به او مى‌گويد: من به تو يك سفارش مى‌كنم. مبادا كه بگويى اين خواب است كه مى‌بينم و به آن عمل نكنى. وقتى كشته شدم، يكى از مسلمانان زره‌ام را برداشت. منزل او در نقطه دورى است. در كنار خيمه‌اش اسبى نيرومند است كه به اين‌سو و آن‌سو مى‌رود، ولى افسار به گردنش بسته است. زره را زير ظرفي سفالين پنهان كرده است. روى اين ظرف را نيز كجاوه‌اى قرار داده است. تو پيش خالد برو و به او بگو كسى را بفرستد تا زره را بگيرد. وقتى به مدينه آمدى، نزد ابوبكر برو و به او بگو من به فلان فرد و... بدهكارم (همه بدهكارى‌هايش را برشمرد) فلان برده من آزاد است و... مسلمانى كه اين خواب را ديده بود، نزد خالد آمد و ماجرا را تعريف كرد. خالد نيز فردى را اعزام كرد تا زره را بياورند. اين جريان براى ابوبكر (خليفه وقت) نقل شد و او نيز اين وصيت را قابل اجرا دانست... مى‌گويد ما به جز ثابت بن قيس كسى را نمى‌شناسيم كه وصيت پس از مرگش نافذ شده باشد. ابوعمر اين روايت را در «الاستيعاب» به نقل از تفسير قرطبى، ج16، ص305 آورده است. ابن‌قيم در «كتاب الروح» مى‌گويد: روح رها شده از اسارت تن و وابستگى به جسم، از رفتار، قدرت، و سرعت عروج به سوى خدا و تحركى برخوردار است كه روح زندانى در جسم انسان، به دليل غرق شدن در شهوت و وابستگى به جسم از آن برخوردار نيست. وقتى وضعيت روح در اين دنيا اين‌گونه باشد، بى‌ترديد وقتى از اين جهان بيرون رود و قواى آن جمع شود، چگونه وضعيتى خواهد داشت؟ اين روح در زمان پيدايش خود، روحى عالى، بزرگ و داراى همت بلند بوده است. پس اين روح پس از جدا شدن از تن، وضعيت وفعل ديگرى خواهد داشت. همه مى‌پذيرند كه ارواح پس از مرگ، توان انجام كارهايى را دارند كه به هنگام ارتباط با بدن، اين توانايى را ندارند؛ به طورى كه مى‌توانند ارتش‌هاى فراوان و لشكرها را با شمار بسيار اندكى نيرو شكست دهند. پيامبر(ص) با ابوبكر و عمر در خواب ديده شده‌اند كه روح آنها لشكرهاى كفر و ظلم را شكست داده است؛ به طورى كه اين ارتش‌ها در برابر شمار اندك مؤمنان و ضعف آنها شكست خورده‌اند. (صص101 و 102؛ همچنين ر.ك: تفسير قرطبى، ج19، ص194.) امام ابوبكر مقرى مى‌گويد: من به همراه طبرانى و ابوالشيخ در حرم رسول خدا بوديم. هر يك در حال خويش بوديم و گرسنگى در ما اثر گذاشته بود، تا نماز عشا صبر كرديم. آن‌گاه نزد قبر رسول اكرم آمدم و عرض كردم: اى رسول خدا! گرسنه‌ام. همين را گفتم و رفتم. ابوالقاسم به من گفت همين‌جا بنشين، يا مى‌ميريم يا برايمان غذا مى‌رسد. ابوبكر مقرى مى‌گويد: من و ابوالشيخ برخاستيم. اما طبرانى نشسته بود و به چيزى خيره شده بود. ناگهان ديديم كه سيدى در را زد. دو غلام نيز به همراه او بودند كه هر يك سبدى پر از غذا در دست داشتند. ما نشستيم و از اين غذا خورديم. گمان مى‌كرديم بقيه غذا را با خود خواهند برد؛ اما غلام غذا را گذاشت و بازگشت. وقتى دست از خوردن كشيديم، اين سيد به ما گفت: اى قوم! به رسول خدا شكوه كرده‌ايد؟ من در خواب ايشان را ديدم كه به من دستور دادند براى شما غذا بياورم. ر.ك: وفاء الوفاء، نور الدين سمهودى، ج4، ص1380. در اين كتاب داستان‌هاى ديگرى نيز نقل شده است.