38سيره امت اسلامى در هر دورهاى نشانگر جواز توسل است كه به دليل پرهيز از طولانى شدن بحث، از ذكر آنها خوددارى مىكنيم. يادآورى اين نكته شايسته است كه در اين باره كتابهايى نگاشته شده است. 1
در مناسك امام احمد بن حنبل روايتى از ابوبكر مروزى نقل شده كه بيان مىكند با توسل به پيامبر(ص) ، به درگاه خداوند روى مىآورد. 2
ابوالوفاءبن عقيل از بزرگان حنابله در «التذكره» شيوه توسل به رسول خدا را به طور مفصل آورده است. ما اين شيوه را در تكمله بر «السيف الصقيل» ذكر كردهايم. 3 در ابتداى كتاب «تاريخ الخطيب» با سند صحيح نقل شده كه امام شافعى به ابوحنيفه توسل جسته است.
حافظ عبدالغنى مقدسى براى شفا يافتن از جوشهاى چركينى كه پزشكان از درمانش ناتوان شده بودند، به قبر احمد بن حنبل متوسل شد. اين حكايت در «الحكايات المنثورة» اثر حافظ ضياء مقدسى نقل شده است. اين كتاب در كتابخانه ظاهريه دمشق به دستخط نويسنده وجود دارد.
اكنون كه سخنان بزرگان را نقل كرديم، مخالفان توسل بايد پاسخ دهند آيا اين بزرگان دين، مردهپرست بودهاند؟!
دلايل عقلى
بزرگانى همچون امام فخرالدين رازى 4، علامه سعدالدين تفتازانى 5،