36فعل عمر بر اين دلالت نمى‌كند كه توسل به پيامبر(ص) فقط در زمان حيات ايشان جايز بوده است؛ بلكه بيانگر جواز توسل به نزديكان رسول خداست. در كتاب «الاستيعاب» ابن‌عبدالبرّ دليل توسل عمر به عموى رسول خدا براى طلب باران بيان شده است. در اين اثر آمده است:
در سال هفدهم هجرى، در زمان عمر بن خطاب خشكسالى همه جا را فراگرفت. كعب خطاب به عمر گفت: وقتى چنين وضعيتى براى بنى‌اسرائيل به وجود مى‌آمد، از بستگان پيامبران خويش طلب باران مى‌كردند. عمر [با خود] گفت: عموى رسول خدا در ميان ما هست. او سيد و آقاى بنى‌هاشم است. پس آهنگ او كرد و نزد او شِكوِه كرد. 1
بنابراين روشن مى‌شود دليل مراجعه عمر به عباس بن عبدالمطلب از اين جهت نبود كه رسول خدا(ص) درگذشته است و صداى توسل‌جويان را نمى‌شود يا نزد خداوند منزلت ندارد. هركس چنين اعتقادى داشته باشد،