59امام صادق(ع) در دنباله حديث فوق فرمود: «ثلثى از شب گذشته بود كه آدم از عرفات به جمع (مشعر) رسيد در آنجا بين نماز مغرب و عشا جمع كرد. سپس به او گفت در پهنه وادى مشعر بساط خود بگستراند تا سپيده بدمد، آنگاه به او فرمان داد بر كوه مشعر بالا رود و هنگام طلوع خورشيد هفت مرتبه به گناهش اعتراف كند و از هفت بار خداوند مغفرت و توبه را طلب نمايد. آدم فرامين جبرئيل را اجرا كرد. دو اعتراف (يكى در عرفات و ديگرى در مشعر) قرار داد تا سنتى در فرزندان آدم باشد اگر كسى از آنان عرفات را درك نكرد و به مشعر رسيد حجش كامل باشد و به منا حاضر گردد.»

و. قربانى, علامت قبولى توبه

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «ثُمَّ أَفَاضَ مِنْ جَمْعٍ إِلَى مِنًى فَبَلَغَ مِنًى ضُحًى فَأَمَرَهُ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ فِي مَسْجِدِ مِنًى ثُمَّ أَمَرَهُ أَنْ يُقَرِّبَ لِلَّهِ قُرْبَاناً لِيُقْبَلَ مِنْهُ وَ يَعْرِفَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ تَابَ عَلَيْهِ وَ يَكُونَ سُنَّةً فِي وُلْدِهِ الْقُرْبَانُ فَقَرَّبَ آدَمُ (ع) قُرْبَاناً فَقَبِلَ اللَّهُ مِنْهُ فَأَرْسَلَ نَاراً مِنَ السَّمَاءِ فَقُبِلَتْ قُرْبَانُ آدَمَ (ع). فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِيلُ(ع) : يَا آدَمُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحْسَنَ إِلَيْكَ إِذْ عَلَّمَكَ الْمَنَاسِكَ الَّتِي يَتُوبُ بِهَا عَلَيْكَ وَ قَبِلَ قُرْبَانَكَ.»