27را از اين كار باز داشت. ممكن است كسى بگويد كه در فلان كتاب معتبر به قصّه شير فضّه اشاره شده است. پاسخ روشن است. همان كه گفتيم اگر بود يك نفر اورا مى‌ديد. ليكن از اين گذشته همه مى‌دانيم كه روايات ما ظنى الصدور هستند. به فرض اين كه چنين مطلبى در كتابى آمده باشد. چه ضرورتى دارد كه ما هر چه را در كتابى ديديم آن را براى زائر عوامى كه فقط دو روز مى‌خواهد مولايش امام حسين(ع) را با خيالى آسوده زيارت كند و بازگردد، تعريف كنيم و وقت گرانبهاى او را صرف بازديد از چنين اماكنى كنيم و با افزودن كلّى شبهه به ذهن و فكرش او را روانه وطن سازيم؟ آيا اين كار منصفانه است؟ آيا موضوع امام حسين(ع) و حقّانيّت قصّه كربلا آن اندازه سست و بى پايه است كه اين جناب شير آن هم نه با اراده خود آن حضرت يا امام سجاد(ع) يا حضرت زينب كبرى(س) كه به بركت جناب فضه خادمه، بخواهد آن را به اثبات برساند؟
6. مقام احتجاج
مقام احتجاج نقطه اى است كه مى‌گويند امام حسين(ع) با عمر سعد در آن جا جلسه اى داشته اند. صرف نظر از اين كه معلوم نيست محل آن جلسه دقيقاً همين جا باشد؛ بازهم سخن اين است، كه آنچه مربوط به امام حسين(ع) است كه با وجود قبر مطهّر آن حضرت و ضريح و حرم بارگاه و گنبد و صحن و ... بحمدالله حاصل است. باقى مى‌ماند عمر سعد ومحل نشستن او. آيا اين پليد و محل نشستنش آن اندازه اهميّت دارد كه زائر، زيارت امام حسين(ع) را ترك كند وبه زيارت يا بازديد از آن برود؟
7. نهر علقمه
در كربلاى كنونى محل دقيق نهر علقمه مشخّص نيست و كسى هم مدّعى آن نيست. در اين يك هزار و چند صد سال به اندازه‌اى ساخت و ساز و تخريب و جا به جايى در كربلا صورت گرفته است كه هيچ نمى‌توان معين كرد، حضرت ابالفضل عليه السلام به طور دقيق براى آوردن آب به كجا رفته است و از كجا آب آورده است؟ آبى كه اكنون در بين راه باغ امام صادق(ع) و در كنار مقام امام زمان(ع) جارى است، نهر الحسينى نام دارد و از محله‌اى به نام الحسينى در حدود پانزده كيلومترى كربلا از فرات اصلى منشعب شده است، تا زمين‌هاى زراعى بين راه خود را سيراب سازد و اكنون به خاطر ازدياد جمعيّت و افزايش مصرف آب در كربلا و بالاآمدن سطح آب‌هاى زيرزمينى، فاضلاب هتل‌ها و خانه‌هاى اطراف اين نهر بر آن مسلّط شده و در آن مى‌ريزد تا با عبور از كنار كربلا يا صرف زراعت شود و يا پسمانده آن دو باره به فرات اصلى ملحق گردد. اگر در تابستان سابقه تشرّف داشته باشيد، بوى تعفّنى را كه از اين آب در فضا متصاعد مى‌شود، استشمام كرده‌ايد. با اين وجود پلكان سيمانى وسيعى كه بر حاشيه اين نهر ساخته‌اند، مورد استفادۀ اكثر كاروان‌هاست. مبلّغان به جاى آنكه زائر را به صحن مطهّر حضرت ابالفضل ببرند و مرثيه شهادت آن بزرگوار را براى ايشان بخوانند، آنها را براى ذكر مصيبت كنار اين آب آورده و روى اين پلّكان سيمانى مى‌نشانند و اگر هيچ اشاره‌اى هم نكنند، خود به خود در ذهن زائران چنين تداعى مى‌شود، كه حضرت اباالفضل العباس (ع) براى آوردن آب به اين محل آمده است و ... .
لازم به يادآورى است كه اگر در مفاتيح الجنان ديده‌ايد، كه مرحوم شيخ عباس قمى اصرار مى‌ورزد كه براى غسل زيارت از آب فرات استفاده كنند يا شنيده‌ايد، كه جابر بن عبدالله انصارى وقتى براى زيارت امام حسين (عليه السلام) در اربعين اول آن حضرت به كربلا آمد، در آب فرات غسل كرد و آن گاه به زيارت آن حضرت نايل شد؛ بايد توّجه كنيد كه