26
4. باغ امام صادق(ع)
در كربلا باغى موسوم به باغ امام صادق (عليه السلام) است كه مالك فعلى در آن بنايى احداث كرده و ضريحى تعبيه كرده است. مالك اين باغ مكرر از بلندگو اعلام مى‌كند كه اينجا باغ امام صادق (عليه السلام) است و من هم خادم اين باغ هستم. دو ركعت نماز بخوانيد و وجوه خود را در اين ضريح بريزيد. گاه و بيگاه خرمايى هم به بعضى تعارف مى‌كند كه اين خرماى متبرك باغ امام صادق(ع) است و ....
اگر همه پيشينه و تاريخ آن را كه بررسى كنيد به اين نتيجه مى‌رسيد كه شنيده‌ها مى‌گويند هر وقت امام صادق(ع) به كربلا مى‌آمده‌اند، در اين باغ استراحت مى‌كرده‌اند يا سكنى مى‌گزيده‌اند. اوّلاً عبارت شنيده‌ها مى‌گويند چه قدر مى‌تواند اطمينان‌بخش باشد؟ ثانياً آن ضريح و آن نماز و آن خرماى متبرّك مستندشان كجاست؟ ثالثاً مگرنه اين است كه امام صادق(ع) براى زيارت جدّشان به كربلا آمده اند و گرنه مدينه كجا و كربلا كجا؟! اگر بپذيريم كه هدف آن حضرت زيارت امام حسين (عليه السلام) بوده، چگونه ما زائرى را كه فقط دو روز در كربلاست؛ آن هم بعد از سى سال انتظار و آرزو و اين همه سرمايه گذارى و اين همه خطرات و مشكلات و... از كنار حرم امام حسين (عليه السلام) با پاى پياده به اين باغ مى‌آوريم و برمى‌گردانيم و او هم در بين راه كلّى اجناس بى‌كيفيت چينى از قبيل پتو و اسباب بازى و غيره مى‌خرد و خسته و رنجور وقتى كنار حرم مى‌رسد و به او پيشنهاد زيارت حرم را مى‌دهى، سرش را پايين مى‌اندازد و اظهار مى‌دارد، خسته شده ام و اين اجناس همراه را هم بايد به هتل ببرم. و بدين گونه توفيق زيارت از آنان سلب مى‌شود.
نتيجه اين كه متأسفانه اين آدرس‌هاى غلط و اين شاخه‌هاى فرعى در اطراف حرم امام حسين(ع) و حضرت ابالفضل(ع) كار زائران ما را به جايى رسانده است كه در مدت اقامت زائران در كربلا يكى دو بار به حرم امام حسين(ع) و يك بار نيز به حرم ابالفضل(ع) مى‌روند و باقى وقتشان صرف همين شاخه‌هاى فرعى مى‌شود. مرتّب از بيرون حرم به اين دو بزرگوار تعظيمى مى‌كنند، به يكى از كوچه و خيابان هاى اطراف مى‌روند تا فلان جا را زيارت كند.
5. مقام شير فضّه
از جاهاى ديگرى كه در اين چند سال وقت زائران صرف بازديد از آنها مى‌شده است، بازديد از مقام شيرِ فضّه است و خلاصه قصّه آن چنين است كه جناب فضّه كنيز حضرت زهرا (سلام الله عليها) - كه اصل حضور او در حادثه عاشورا محل ترديد است - در عصر عاشورا اعجازى فرموده و شيرى را كه نزديك كربلا مى‌زيسته به كربلا آورده است. نخستين پرسشى كه فوراً به ذهن انسان خطور مى‌كند، اين است كه علّت احضار اين شير در كربلا چه بوده است؟ و جوابى كه مى‌شنود، اين كه يا براى حفاظت از پيكر بر خاك افتاده شهدا و يا براى حراست از اسراى عظيم القدر كه بعد از شهادت امام حسين(ع) گرفتار دشمن شدند، اين شير به اعجاز فضّه خاتون در كربلا حضور يافته و جالب اين است كه اين شير بى هنرهيچ يك از اين دو كار مهم را انجام نداده است؛ يعنى نه اجساد شهدا را حفاظت كرده (چون همه مى‌دانيم كه آن پيكرهاى مطهّر را زير سم اسبان لگدكوب كردند) و نه اسرا را حراست نموده است؛ زيرا در تاريخ مسلّم شده است كه خيمه ها را آتش زدند و اموال بانوان حرم را غارت كردند؛ حتى خلخال از پاها كشيدند و براى رسيدن به گوشواره گوش هاى دختركان يتيم را دريدند و زن و بچّه هاى اسير را در بيابان آواره و پراكنده ساختند و بهترين دليل بر كذب اين روايت اين است كه به عنوان مثال، هيچ كس از آن سى هزار نفرى كه در كربلا جمع شده بودند، نگفتند و حتى يك مورد در تاريخ نيامده است، كه وقتى خواستم به فلان خيمه يورش ببرم، ناگهان شيرى به من حمله كرد و ما