25هديه به امام عليه السلام يا نماز حاجت يا نمازهاى اداء و قضاى يوميه به جا آورند.
از نمازهاى ساختگى هم كه بگذريم روزانه (در زمان تدوين اين سطور) حدود هشت هزار نفر زائر وارد عراق مى‌شوند و جمع زيادى از مردم عراق هم هر روز به اين محل مى‌آيند و همگى مقيدند از اين خانه بازديد كنند يعنى از راهروهاى تنگ آن عبور و در هر يك از اتاق ها و زواياى اين خانه نماز بگذارند و طبعاً زن و مرد نامحرم به يكديگر برخورد مى‌كنند كه اين تلاقى نامحرمان به يكديگر، خلاف شرع آشكار بوده و به هيچ عنوان قابل توجيه نيست.
2. ميزاب رحمت (ناودان طلاى حضرت على(ع))
درون صحن امام على(ع) و در سمت قبله حرم مطهر ناودان طلايى وجود دارد كه در سال هاى اخير شهرت فراوان يافته است. ايرانى ها در وقت مشايعت به هم سفارش مى‌كنند كه هنگام تشرّف به نجف زير ناودان طلاى حضرت على(ع) برايم نماز بخوان يا برايم دعا كن! گاهى هم اطراف حرم، زائران سرگردانى را مى‌بينيد، كه از شما سراغ ناودان طلا را مى‌گيرند. عرب ها به اين ناودان ميزاب رحمت مى‌گويند. اين ناودان كه كم كم شهرتش فزونى يافته و شانه به شانه ناودان طلاى كعبه مى‌زند، از هداياى نادرشاه افشار به حرم امام على(ع) است كه در سال 1156 ه-. ق به زيارت حضرت مشرف شده و گنبد و گلدسته ها و ايوان حرم را طلاكارى كرده است. اين طلاها اكنون متعلّق به حرم مطهّر و از اموال آستان مقدّس علوى است، ولى چنان كه مى‌دانيد، امام على(ع) ارادتى به طلا نداشته و عبارت تكان دهنده
« يا صَفراء يا بَيضاء غُرّى غَيرى » 1 يعنى اى زرد و اى سفيد! غير مرا فريب دهيد! از بيانات امير مؤمنان (ع) است بنا بر اين تأكيد بر نماز يا دعا در زير اين ناودان هم از همان بافته هاى عوامانه است كه اصل و ريشه قابل توجيهى ندارد.
3. عتبه حرم‌ها
عتبه به معناى آستانه يا قسمت پايين چارچوب درِ ورودى است. در سيرۀ بزرگان و علما ديده شده كه برخى به هنگام ورود به حرم‌ها زانو بر زمين نهاده و عتبه حرم را بوسيده‌اند. چنان كه برخى نيز ديگران را از اين كار منع كرده‌اند. نگارنده در حدّ خود نمى‌بيند كه بگويد، عتبه حرم‌ها را تأدّباً ببوسيد يا نبوسيد. از فرزانه‌اى پرسيدند در شعر حافظ (ره) عبارت كشتى شكستگانيم درست است يا عبارت كشتى نشستگانيم اى باد شرطه برخيز؛ باشد كه باز بينيم ديدار آشنا را؟ فرمود:
بعضى نشسته خوانند، برخى شكسته دانند
چون نيست خواجه حافظ، معذور دار ما را
ليكن اگر بنا داريد، هنگام تشرّف عتبه حرم را از روى ادب ببوسيد، شايسته است، پيش از آن، زائران همراه را توجيه كنيد تا به گمان آن كه شما به سجده افتاده ايد، امام را سجده نكنند، كه اين كار علاوه بر اين كه ممكن است، آنان را تا سر حدّ شرك و كفر و سجده بر غير خدا پايين بياورد، ابزار مساعدى نيز براى هتك حيثيّت شيعيان در گسترۀ جهان فراهم سازد. بدخواهانى كه شيعه را به شرك و كفر متّهم مى‌كنند، به اين قبيل صحنه‌ها استناد خواهند كرد و مى‌گويند، اينان مشرك اند. بنگريد كه چگونه دسته جمعى، امامان خود را سجده مى‌كنند!