17ايشان برمى‌آيد. از شهداى بنى هاشم و آل ابى‌طالب گرفته تا حبيب بن مظاهر، برير بن خضير، زهير بن قين، مسلم بن عوسجه، ابو ثمامه صائدى، سعيد بن عبدالله حنفى، عابس بن ابى شبيب شاكرى، جون غلام سياه چهره ابى‌ذر غفارى و ديگران .... اى كاش اندكى از آن همه سرمايه گذارى كه براى اماكن بى ريشه و اعتبار صورت مى‌گيرد، صرف معرّفى اين افتخارات بزرگ بشريّت و اين اسوه هاى آزادگى، ايثار، وفادارى و صبر صورت مى‌پذيرفت.
چه به جاست مبلّغان باسليقۀ كاروان‌ها پيش از مبادرت به سفر دو محور عمده را بر محورهاى مطالعاتى خود بيافزايند: يكى زندگى نامۀ علما به ويژه دانشمندان فرزانه اى كه در اطراف مرقد حضرت على(ع) و نيز در مسير حركت زائران در كربلا و كاظمين آرميده اند و ديگرى بيوگرافى مختصر و نحوۀ شهادت شهداى كربلا. 1 شما مى‌توانيد با ثبت جستارهايى از تاريخ زندگى اين دو مجموعۀ فخيم، در دفترچه يادداشت خود بخش قابل توجّهى از نياز به حقّ زائران همراهتان را به معارف پوشش دهيد و با اين اقدام مثبت و سازنده خود به خود زمينۀ گرايش به باورهاى عوامانه و نماد هاى بى ريشه و سند را از بين ببريد.
اينك معرّفى زيارتگاه‌ها كه بعضاً از بازديد برخى آن‌ها غفلت مى‌شود، مى‌پردازيم:
1. مقام امام اميرالمؤمنين(ع) و صافى صفا
از آثار تاريخى مشهور نجف كه اهل معرفت به آن معتقدند مقام حضرت على(ع) است كه به صافى صفا مشهور است و دركنار آن نيز قبر اثيب يمانى قرار دارد. ايشان از شيعيان سرشناس يمن و تربيت شدگان اويس قرنى بوده و در زمانى كه امام على(ع) در كوفه عهده دار خلافت بود، دريمن از دنيا رفت و وصيّت كرد تا فرزندانش جنازه او را از يمن به كوفه ببرند.
از سويى عادت اميرالمؤمنين عليه السلام نيز اين بود كه هر گاه جوياى مكان خلوتى براى عبادت مى‌شد از كوفه به غرى 2 مى‌آمد. روزى امام در آن جا سرگرم عبادت بود. در آن حال مردى را ديد كه از بيابان مى‌آمد، برشترى سوار بود و جنازه اى به همراه داشت. پرسيد: از كجا مى‌آيى؟ اين جنازه از كيست؟ چرا اورا در سرزمين خودتان دفن نكرديد؟ پاسخ داد؟ از يمن مى‌آيم و اين هم جنازۀ پدرم است. او از رسول خدا(ص) شنيده بود، كه در اين جا شخصيّتى دفن خواهد شد كه به عدد نقوس دو قبيله مضر و ربيعه شفاعت مى‌كند. از اين رو به من وصيت كرد تا جنازه اش را به كوفه بياورم و اين جا دفن كنم. امام(ع) ضمن تصديق مضمون حديث مزبور، سه بار مى‌فرمايد:
« انا و الله ذلك الرجل »؛ يعنى به خدا سوگند آن شفاعت كننده من هستم. سپس دستور دفن جنازه اثيب را به فرزندانش مى‌دهد. 3بسيارى از فقهاى شيعه در متون و منابع فقهى به روايت حمل جنازه اثيب يمانى به كوفه اشاره و براى فتواى جواز حمل جنائز مردگان از شهرى به شهر ديگر به آن استناد نموده‌اند. 4 و از همين رو اهل معرفت محرابى قديمى را كه كنار مدفن اثيب يمانى است، مقام اميرالمؤمنين دانسته اند.