16
اماكن زيارتى مستند
پيش از پرداختن به معرفى تك تك اماكن زيارتى معتبر يادآور مى‌شود كه در اطراف حرم‌هاى هر يك از امامان معصوم (عليهم السلام) انبوهى از چهره هاى سرشناس و اسوه مدفونند كه تحت الشعاع عظمت شخصيّت امامان واقع شده اند و كمتر به آن ها توجّه مى‌شود. اينان ستارگانى را مى‌مانند كه شب هنگام تمام فضاى آسمان را پر مى‌كنند، ولى با پيدايش نخستين اشعه‌هاى خورشيد در افق خاور همگى ناپديد شده و ديده نمى‌شوند. نه اين كه نباشند، هستند، ولى پرتو تابش خورشيد چنان نيرومند است كه اجازه عرض اندام به آن ها نمى‌دهد.
جمع كثيرى از علما و دانشمندان بزرگ در اطراف خورشيد عالمتاب وجود اميرالمؤمنين (عليه السلام) مدفونند كه هريك از آن ها سند مستند حقانيّت و اعتبار تشيّع و افتخارى عظيم براى جهان اسلام به حساب مى‌آيند.
در دو سوى ايوان اميرمؤمنان(ع) دو فحل بى نظير آرميده اند؛ يكى علّامه حلّى و ديگرى شيخ احمد مقدس اردبيلى. در اطراف صحن نيز چهره‌هاى برجسته اى همچون شيخ مرتضى انصارى، صاحب رسائل و مكاسب، آخوند خراسانى، صاحب كفاية الاصول، سيد كاظم يزدى، صاحب العروة الوثقى و فاضلين ملامهدى و ملااحمد نراقى، سيد عبدالحسين شرف الدين، صاحب المراجعات، حاج ميرزا حسين نورى طبرسى، صاحب المستدرك الوسائل و شاگرد فرزانه اش حاج شيخ عباس قمى و در فاصله هاى كوتاه اطراف حرم نيز چهره هاى بارزى نظيرشيخ طوسى، سيد مهدى بحرالعلوم، شيخ محمد حسن نجفى، صاحب جواهر، شيخ جعفر كبير كاشف الغطاء، صاحب كشف الغطاء، ميرزاى شيرازى، علامه امينى، صاحب الغدير، حاج سيد على آقا قاضى و ده ها مرزبان مقتدر مرزهاى عقيده سر بر آستان شاه ولايت سوده‌اند. در كنار حرم كاظمين (عليهما السلام) نيز تربت كيميا اثر نخبگانى همچون شيخ مفيد، ابن قولويه، سيد مرتضى و سيد رضى قرار دارد. حضور كاروان ها در كنار مراقد اين بزرگان و تقديم فاتحه به روان آنان، اظهار ادب و اداى مراتب حق شناسى زائر نسبت به ايشان است. زائر اهل بيت چرا نبايد بداند، كه اگر امروز مسلمان و شيعه است و فرهنگ وتفكّر شيعى را در دنيا ترويج مى‌كند و به معارف غنى خويش مى‌بالد، به بركت زحمات طاقت فرسايى است كه اين رادمردان در طول تاريخ يكهزار و چند صد ساله اسلام و تشيّع متحمّل شده‌اند.
به همين سان ستارگان پر فروغ آسمان شهادت علاوه بر تنى چند از علماى بزرگ نيز مجلس آراى حرم و بارگاه امام حسين بن على سيدالشهداء (عليه السلام) هستند. همانان كه در يك نيمروز خونين عاشورا پروانه وار گرد شمع وجود مولاشان چرخيدند و در آتش عشقش سوختند و فنا شدند ولى در اين فنا راه بقا يافتند و جاودانه شدند. بايد اذعان كرد با همۀ جمعيّت و ازدحامى كه همواره در اطراف مرقد اين فرزانگان در آمد و شد هستند، اينان نيز در حجابى از مهجوريّت و ناشناختگى به سر مى‌برند و در سفرهاى زيارتى كمتر كسى در صدد معرّفى حتّى مختصرى از شخصيّت