13آبادى‌هاى از هم دور قرار داد كه نه شتر، نه اسب و گاو و گوسفند، هيچ كدام در آن سرزمين آسايش ندارند. سپس آدم (ع) و فرزندانش را فرمان داد كه به سوى كعبه برگردند و آن را مركز اجتماع و سر منزل مقصود و باراندازشان گردانند تا مردم با عشق قلب‌ها به سرعت از ميان فلات و دشت‌هاى دور، و از درون شهرها، روستاها، درّه‌هاى عميق و جزاير از هم پراكنده درياها به مكه روى آورند. شانه‌هاى خود را بجنبانند و گرداگرد كعبه لااله الا الله بر زبان جارى سازند، و در اطراف خانه طواف كنند و با موهاى آشفته و بدن‌هاى پر گرد و غبار در حركت باشند. لباس‌هاى خود را كه نشانه شخصيت هر فرد است در آورند و با اصلاح نكردن موهاى سر، قيافه خود را تغيير دهند، كه آزمونى بزرگ و امتحانى سخت و آزمايشى آشكار است براى پاكسازى و خالص شدن، كه خداوند آن را سبب رحمت و رسيدن به بهشت قرار داد. اگر خداوند خانه محترمش و مكان‌هاى انجام مراسم حج را در ميان باغ‌ها و نهرها و سرزمين‌هاى سبز و هموار و پر درخت و ميوه، مناطقى آباد و داراى خانه‌ها و كاخ‌هاى بسيار و آبادى‌هاى به هم پيوسته، در ميان گندم زارها و باغ‌هاى خرّم و پر از گل و گياه داراى مناظرى زيبا و پر آب در وسط باغستانى شادى آفرين و جاده‌هاى آباد قرار مى‌داد، به همان اندازه كه آزمايش ساده بود، پاداش نيز سبك تر مى‌شد. اگر پايه‌ها و بنيان كعبه و سنگ‌هايى كه در ساختمان آن به كار رفته از زمرّد سبز و ياقوت سرخ و داراى نور و روشنايى بود، دل‌ها ديرتر به شك و ترديد مى‌رسيدند و تلاش شيطان بر قلب‌ها كمتر اثر مى‌گذاشت و وسوسه‌هاى پنهانى او در مردم كارگر نبود. در صورتى