12روى مى‌آورند و همانند كبوتران به آن پناه مى‌برند. خداى سبحان، كعبه را مظهر تواضع بندگان برابر عظمت خويش و نشانه اعتراف آنان به بزرگى و قدرت خود قرار داد و در ميان انسان‌ها، شنوندگانى را برگزيد كه دعوت او را براى حج، اجابت كنند و سخن او را تصديق نمايند و پاى بر جايگاه پيامبران الهى نهند. همانند فرشتگانى كه بر گرد عرش الهى طواف مى‌كنند و سودهاى فراوان در اين عبادتگاه و محل تجارت زائران به دست آورند و به سوى وعده گاه آمرزش الهى بشتابند. خداى سبحان، كعبه را براى اسلام، نشانه گويا و براى پناهندگان، خانه امن و امان قرار داد. اداى حق آن را واجب كرد و حج بيت الله را واجب شمرد و بر همه شما انسان‌ها مقرّر داشت كه به زيارت آن برويد، و فرمود: آن كس كه توان رفتن به خانه خدا را دارد، حج بر او واجب است و آن كس كه انكار كند، خداوند از همه جهانيان بى نياز است.
امام على (ع) در ادامه به موقعيت جغرافيايى خاص مكه مكرمه اشاره مى‌كند و خصوصيات منحصر به فرد سرزمين وحى را كه داراى نشانه‌ها و حكمت‌هاى خاص است بر مى‌شمارد و مى‌فرمايد:
«آيا مشاهده نمى‌كنيد كه همانا خداوند سبحان، انسان‌هاى پيشين از آدم(ع) تا آيندگان اين جهان را با سنگ‌هايى در مكه آزمايش كرد كه نه زيان مى‌رسانند و نه نفعى دارند، نه مى‌بينند و نه مى‌شنوند؟ اين سنگ‌ها را خانه محترم خود قرار داده و آن را عامل پايدارى مردم گردانيد. سپس كعبه را در سنگلاخ ترين مكان‌ها، بى گياه ترين زمين‌ها و كم فاصله ترين درّه‌ها در ميان كوه‌هاى خشن، سنگريزه‌هاى فراوان و چشمه‌هاى كم آب و