26خامساً: روايات باب طواف بيانگر آنستكه، طواف واجب را جز در موارد ضرورت بايد بين كعبه و مقام ابراهيم (ع)انجام داد و رسول خدا (ص) و اصحابشان نيز اينگونه طواف كرده‌اند. و اين خود بيانگر فاصله داشتن مقام با كعبه است. 1ادله قول دوم: معتقدين به اين ديدگاه به دلائل ذيل تمسك جسته‌اند:
اوّلا: امام معصوم(ع) در روايت محمد بن مسلم به وضوح مى‌فرمايد كه: «كان الناس على عهد رسول الله يطوفون بالبيت و المقام» 2؛ امام فرمود: مردم در عهد رسول خدا (ص) بر گرد خانه و مقام طواف مى‌نمودند. اين روايت ظهور قوى دارد كه جايگاه مقام ابراهيم(ع) در زمان حضرت پيامبر(ص) و جايگاه مقام در زمان امام صادق(ع) يا امام باقر(ع) يكى نبوده است و در زمان حضرت رسول(ص)، يا مقام چسبيده به بيت‌الله بوده و يا مطابق نقل تواريخ به مقدارى بوده كه افراد مجبور بوده‌اند، بيت و مقام را با هم طواف كنند. در تاريخ آمده است كه فاصله به مقدارى اندك بوده كه فقط يك بز مى‌توانسته از آن بين بگذرد و انسان نمى‌توانسته از آن فاصله عبور نمايد. شاهد اين نقل تاريخى هم اين است كه اگر انسان، مى‌توانست از آن فاصله عبور كند، «طواف بالمقام» واقع نمى‌شد و بين بيت و مقام نيز طواف بود.
ثانياً: گروه زيادى از مورخان و رجال نويسان اهل سنت مى‌نويسند: «هو (عمر) الّذى اخّر المقام الى موضعه اليوم و كان ملصقاً بالبيت» ؛عمر بود كه مقام را به عقب كشيد و در محل كنونى قرار داد و قبلاً چسبيده به كعبه بود. 3 همچنين در گزارشات برخى از مورخان آمده است كه: هنگامى كه ابراهيم (ع)خانه را مى‌ساخت آنگاه كه ديوارها بلند شد و دست ابراهيم (ع)به آن نرسيد، اسماعيل(ع) اين سنگ را براى او آورد و ابراهيم (ع)روى آن مى‌ايستاد و گرد خانه مى‌گشت و سنگهاى ديوار را كار مى‌گذاشت و آنگاه كه بنا تمام شد، سنگ (مقام) را كنار خانه گذاشت. 4 و برخى ديگر، همانند؛ فاكهى از سعيد بن