27جبير و همچنين ابن حجر عسقلانى نقل مى‌كنند: مقام ابراهيم (ع)كنار كعبه بود و هنگامى كه ديوارها بالا مى‌آمد، وى بر آن مى‌ايستاد تا بر ديوارها مسلّط شود، و چون جمعيت زائران بسيار شد، عمر ترسيد كه آن را پايمال كنند. از اين رو آن را به جايى كه امروزه هست برگردانيد. 1ثالثاً: در منابع و روايات شيعه، تغيير محل مقام توسط عمر، جزء بدعت‌هاى او شمرده شده است 2 و امامان شيعه نسبت به تغيير محل مقام ابراهيم (ع)اعتراض داشته‌اند 3 و حتى در روايت صحيحه‌اى از زراره اشاره شده است كه خليفۀ دوم، اقدام به احياءعملكرد جاهليت داشته و جايگاه مقام ابراهيم(ع) را به جايى كه زمان جاهليت بدان انتقال يافته بود (جايگاه كنونى) قرار داده است.
در اين روايت امام باقر(ع) مى‌فرمايد جدم حسين(ع) را درك كردم و به يادم مى‌آيد، آنگاه كه با ايشان در مسجدالحرام بوديم؛ سيلى وارد مسجد شد و مردم روى مقام ايستاده بودند! آنها كه از بيرون مى‌آمدند مى‌گفتند مقام را سيل برد و آنها كه در داخل بودند، مى‌گفتند مقام برجايگاه خودش است... امام حسين(ع) فرمود: خداوند مقام ابراهيم(ع) را نشانه قرار داده است. جايگاه مقام ابراهيم(ع) در زمان حضرت ابراهيم(ع) مجاور ديوار بيت‌الله بود تا آنكه اهل جاهليت آن را به جاى كنونى تغيير دادند، پس از فتح مكه، پيامبر آن را به جايگاه زمان حضرت ابراهيم(ع) تغيير داد و سپس در زمان عمر، وى با پرسش از مردم آن را به جايگاه كنونى منتقل كرد. 4