25آب را به صورت فوران مستقيم يا دوش، «قطراتى» يا «گردى» از طريق لوله‌هاى آتش‌نشانى، به اندازه‌هاى مختلف دستگاههاى خاموش كنندۀ دستى يا لوله كشيهاى ثابت؛ مانند آب پاشهاى سقفى و يا توسط هليكوپتر يا هواپيما روانۀ كانون حريق مى‌سازند.
طبقۀ دوم: مايعات قابل اشتعال
نقطۀ اشتعال: خطر آتش‌سوزى مايعات قابل اشتعال، بستگى مستقيم به خاصيت تبخير شدن اين مايعات دارد كه در اثر دريافت حرارت از محيط يا يك منبع ديگر و توليد گاز كافى براى اختلاط با هوا، توليد مخلوط قابل انفجار مى‌نمايد.
درجه حرارت نقطۀ اشتعال مايعات مختلف، مى‌تواند يك راهنماى مفيد براى اين ارزيابى باشد. دستگاههايى كه براى اندازه‌گيرى نقطۀ قابل اشتعال به كار مى‌رود، متفاوت بوده ولى اصول كار آنها يكى است. نمونه‌اى از مايع مورد آزمايش را در بك فنجان يا ظرف سربسته يا سرباز قرار مى‌دهند و سپس اين ظرف را به آرامى حرارت داده و درجه حرارت آن را بالا مى‌برند و در فواصل معين شعله را به آن نزديك مى‌كنند. در درجه حرارتى كه مايع مورد آزمايش آنقدر گاز از خود توليد كند كه با دريافت شعله در سطح مايع، براى يك لحظۀ كوتاه شعله ايجاد كند و ادامه نيابد، آن درجه حرارت موجود در مايع را «نقطه اشتعال» گويند.
در مورد بعضى از مواد نفتى، براى تعيين نقطه اشتعال، مى‌بايست حرارت كافى به آنها داده شود و در مورد بعضى از مواد ئيدروكربورها، مانند