66983 ه / 1575 م: «على پاشا» حاكم بغداد ملقب به «وندزاده» بناى گنبد را نوسازى كرد.
1032 ه / 5 نوامبر 1622 م: شاه عباس صفوى ضريحى مسين ساخت و گنبد را با سنگ‌هاى كاشانى مزين كرد.
1048 ه / 15 مه 1638 م: سلطان مراد چهارم عثمانى، كربلا را زيارت كرد و فرمان داد گنبد را از نماى بيرون با گچ، سفيد كنند.
1135 ه / 1722 م: همسر نادر شاه فرمان داد تا نوسازى گسترده‌اى در حرم امام انجام دهند و به همين منظور اموال زيادى را خرج كرد.
1155 ه / 1742 م: نادرشاه كربلا را زيارت كرد و فرمان داد تا بناهاى موجود را تزئين كنند. او هداياى گران‌بهايى نيز به گنجينه حرم اهدا كرد.
1211 ه / 7 ژوئيه 1796 م: آقا محمد خان قاجار دستور داد تا گنبد را به طلا آراسته كنند.
1216 ه / 14 مه 1801 م: وهابى‌ها به كربلا يورش آوردند. ضريح و رواق را ويران كردند و همه اموال گران‌بهاى موجود در گنجينه حرم را ربودند.
1227 ه / 1812 م: ساختمان حرم رو به فرسودگى نهاد؛ به همين سبب مردم كربلا براى فتحعليشاه قاجار نامه نوشتند و فرسودگى گنبد را به او خبر دادند. فتحعليشاه هم نماينده‌اى براى نظارت بر هزينه‌ها و كار تجديد بنا فرستاد و دستور داد تا بناى حرم را بازسازى و ورق‌هاى طلاى روى گنبد را تعويض كنند.
1232 ه / 21 نوامبر 1816 م: فتحعليشاه قاجار ضريح نقره اى تازه‌اى ساخت و ايوان گنبد را با طلا آذين نمود و همه آنچه را كه وهابيون ويران كرده بودند، بازسازى كرد.
1250 ه / 1834 م: فتحعليشاه دستور داد تا گنبد بارگاه امام حسين و حضرت ابوالفضل (عليهما السلام) را بازسازى و تذهيب كنند. ابراهيم خان شيرازى صدر اعظم او مأمور نظارت بر انجام كارها و هزينه‌ها شد.
1273 ه / 1856 م: ناصرالدين شاه قاجار، گنبد و بخشى از طلاكارى‌هاى آن‌را نوسازى كرد.
1283 ه / 16 مه 1866 م: ناصرالدين شاه، صحن حرم را توسعه داد.
1351 ه / 1932 م: بازسازى زير ساخت‌هاى صحن.
1358 ه / 21 فوريه 1939 م: «سيف‌الدين طاهر» داعى اسماعيلى، ضريح نقره‌اى را از نو ساخت.
1360 ه / 29 ژانويه 1941 م: سيف‌الدين طاهر يكى از گلدسته‌ها را كه ويران شده بود، بازسازى كرد.
1367 ه / 1947 م: خانه‌ها و مدارس علميه اطراف صحن شريف امام با هدف توسعه آن تخريب شد.
1370 ه / 1950 م: مرحوم «صبرى هلالى» خطاط، سوره دهر را در حرم امام حسين (ع) و حرم حضرت عباس (ع) كتابت كرد. در همين تاريخ، ضلع شرقى حرم ساخته و به حرم اضافه گرديد. ضمنا ايوان‌ها و طاق‌ها با كاشى‌هاى نفيس زينت داده شد.
1371 ه / 1951 م: گنبد، تجديد بنا و براى بار دوم با خشت‌هاى طلا آراسته شد.
1373 ه / 1953 م: آيينه‌كارى‌هاى سقف و رواق‌هاى حرم به طور كامل بازسازى گرديد و كاشى‌هاى معرق از اصفهان براى آراستن ديوارهاى حرم امام حسين (ع) و حضرت عباس (ع) به كربلا آورده شد. در همين سال، قسمت بالايى ايوان قبله (ايوان طلا) را طلاكارى كردند.
1383 ه / 1946 م: هيأت نوسازى حرم، ارتفاع ايوان‌ها را بلندتر كرد و ديوارهاى آن‌را كاشى نمود.
1384 ه / 1965 م: يك نفر از خيرين، ستون‌هايى از سنگ مرمر براى نصب در ايوان طلا هديه كرد.
1388 ه / 1968 م: ستون‌هايى از سنگ مرمر از ايران وارد كردند و به تخريب سقف قديمى پرداختند. سپس جرثقيل‌هايى براى نصب اين سنگ ها فرستادند.
1390 ه /1970 م: قالب هايى از بتن مسلح كه با پل‌هاى بتنى به هم متصل مى‌شدند، در زير زمين زده شد تا ستون‌هاى سنگى را بعدا بر روى آنها نصب كنند.