66
وضعيت فعلى مدرسه
با كمال تأسف، اين مدرسه در اواخر دهۀ شصت در مسير طرح احداث خيابان قرار گرفت و به اين بهانه حدود سه چهارم ساختمان و حجره‌هاى آن توسط ايادى رژيم بعثى عراق تخريب شد. ايادى رژيم بعثى حتى نام مدرسه را به نام «امام حسين (ع)» تغيير دادند. يكى از علما كه در دوران طلبگى چند سالى در اين مدرسه ساكن بود مى‌گويد:
. . . بعد از جنگ تحميلى و برقرارى روابط عراق با ايران كه به زيارت رفتم ديدم نصف آن مدرسه را وابستگان به حزب بعثى غصب و به مغازه و خيابان تبديل كرده‌اند و نام مدرسه از بروجردى به امام حسين (ع) تغيير داده‌اند. اين اقدام البته از روى شيطنت بعثى‌ها بود نه از روى محبت به امام حسين (ع) ، زيرا وقتى دشمنى آنان نسبت به ايران و جمهورى اسلامى افزايش يافت، شروع كرده‌اند به ايرانى زدايى از عراق و از بين بردن آثارى كه متعلق به ايرانيان بود و نام ايرانى داشت؛ «بروجردى» را به «امام حسين (ع)» تغيير دادند كه ديگر هرگز و تا ابد كسى جرأت نكند كه نام مدرسه را از امام حسين (ع) دوباره به بروجردى برگرداند. . . (9)
در بهمن سال 1388 طى سفر زيارتى- تحقيقى، بازديدى از اين مدرسه انجام گرفت، معلوم شد تنها در ضلع شرقى مدرسه، از 64 حجره، فقط 25 حجره باقى مانده است. در عين حال طلاب و فضلا در حجره‌ها ساكن و مشغول تحصيل و مباحثه بودند. علاوه در بازديد از زيرزمين (سرداب) مدرسه نيز ديده شد. چند نفر از طلاب زائر كه از مناطق ديگر وارد شهر نجف شده بودند در اين مكان اسكان داده شده و به‌سرمى‌برند.
اين مدرسه هم اكنون زير نظر مرجع دينى حضرت «آيت‌الله العظمى سيستانى» اداره مى‌شود و از مدارس نسبتاً فعال حوزه نجف به‌شمار مى‌آيد.
پى نوشت:
1. جعفر شيخ با قر آل محبوبه، ماضي النجف و حاضرها، ج 1، ص 143.
2. على دوانى، زندگانى زعيم بزرگ عالم تشيع آيت‌الله بروجردى، ص 203.
3. همان، ص 228.
4. ماضي النجف و حاضرها، ص 144.
5. خاطرات سيد هاشم رسولى محلاتى، ص 91.
6. خاطرات سيد على اكبر محتشمى، ج 2، ص 82.
7. خاطرات محمد حسن رحيميان، حديث روشن، ص 213 و 238.
8. خاطرات سيد على اكبر محتشمى، ج 1، ص 129 و ج 2، ص 272.
9. خاطرات شيخ عبدالحميد بنايى، ص 51.