32
شكل گيرى و اداره توليت جديد حرم حسينى
درآمد
در بخش غربى صحن مطهر امام حسين (ع) در دو نوبت نماز به امامت حجت‌الاسلام والمسلمين شيخ عبدالمهدى كربلايى برپا مى‌شود. پس از نماز، شيخ رو به جمعيت مى‌نشيند و پذيراى بسيارى از آنان است. صفا و تواضع در ارتباط توليت حرم با مردم مشهود است. شيخ عبدالمهدى كربلايى كه امامت شهر كربلا را نيز عهده‌دار است، در دفتر توليت حرم پذيراى ما شد. اين دفتر در بخش شمال غربى صحن قرار داد. هماهنگى آسان و پذيرايى بى‌تكلف و صميمى ايشان، مصاحبه روانى را براى ما فراهم آورد كه تقديم مى‌شود. لازم است از همكارى اعضا و كاركنان دفتر توليت حرم حسينى و نيز از آقاى محمد حسين خوشنويس براى ترجمه و تنظيم اين مصاحبه تشكر شود.
«تحريريه»
فرهنگ زيارت: ضمن سپاس از تلاش‌هاى جدى شما و همكارانتان در ادارۀ حرم حسينى (ع) ؛ بفرماييد كه از چه سالى مسئوليت توليت حرم را پذيرفتيد؟
كربلايى: بسم الله الرحمن الرحيم؛ زمانى كه نيروهاى اشغالگر آمريكايى وارد شهر مقدس كربلا شدند، نسبت به آستان مقدس امام حسين (ع) احساس خطر كرديم. احتمال مى‌رفت كه نسبت به قبر شريف تعرّضى داشته باشند و همچنين احتمال مى‌رفت بعثى‌ها براى دفاع از خود به داخل حرم آمده و در حرم امام حسين (ع) ايجاد درگيرى و زد و خورد بشود. با هم‌فكرى چند تن از مؤمنين به اين نتيجه رسيديم كه يك ديوار انسانى به دور حرم مقدّس ايجاد كنيم و تا جايى كه ممكن است، مانع ورود اشغالگران و تانك‌ها و هواپيماهاى‌شان به فضاى شهر كربلا بشويم. صدها نفر از مؤمنين به دور حرم مطهّر جمع شدند، تا جايى كه نمازهاى جماعت ظهر و عصر و مغرب و عشاء، خارج از صحن حرم برگزار مى‌شد و درب‌هاى حرم بسته باقى مى‌ماند و فقط كليددار حرم و تعدادى از خدمه داخل حرم بودند و تمام درب‌ها بسته بود. اين وضع سه روز ادامه داشت، تا وقتى كه با كليددار سابق حرم صحبت شد اجازه دهد درب‌هاى حرم باز شود. آن‌قدر به كليددار فشار آورديم كه خود او به خدمه داخل حرم دستور داد تا درب‌هاى حرم باز شود و كليددار نيز خود بعداً از عراق فرار كرد. درب‌هاى حرم كه باز شد، با گروهى از مؤمنين وارد حرم شديم و سعى كرديم تا امور حرم و بلكه كل شهر كربلا را سامان‌دهى كنيم. مى‌دانيد كه در آن روزها دولت وقت كاملاً سقوط كرده بود و همه خدمات شهرى تعطيل شده بود و ما سعى كرديم تا با همكارى تعدادى از مؤمنين برخى از خدمات را به شهر كربلا برگردانيم و نيز با هماهنگى با مديران ادارات قرار شد تا زندگى عادى به شهر كربلا برگردد. اين وضع يكى دو ماه برقرار بود تا اين‌كه حالت عادى به ادارات دولتى و خدمات شهرى برگشت و ما نيز با همكارى تعدادى از مؤمنين به اداره امور حرم مشغول بوديم. چند ماهى گذشت و صحبتى با شيخ جلال‌الدين صغير، مسئول اوقاف در بغداد و همين‌طور مشورتى با مراجع بزرگوار شد تا اين‌كه حكمى از طرف شيخ جلال الدين صغير و فتوايى از مراجع بزرگوار، آيت‌الله سيستانى، آيت‌الله حكيم، آيت‌الله فياض و آيت‌الله شيخ بشير نجفى صادر شد كه من و سيد احمد صافى و آقاى طباطبايى (از نوادگان صاحب رياض) متولى حرمين شريفين يعنى حرم امام حسين (ع) و حرم ابالفضل العباس (ع) بشويم. يك گروه سه نفرى شكل گرفت و ما به اداره امور حرمين شريفين پرداختيم تا اين‌كه آقاى طباطبايى فوت كرد و من و آقاى سيد احمد صافى همچنان متولى حرمين شريفين بوديم. پس از مدتى مجلس نمايندگان تشكيل شد و قانونى براى سامان‌بخشى به اداره امور عتبات مقدسه به تصويب رسيد كه كارها را تنظيم مى‌كرد و به اين وسيله، از طرف اوقاف شيعى آن زمان، من براى توليت حرم امام حسين (ع) تعيين شدم و سيد احمد صافى نيز براى توليت حرم ابالفضل العباس انتخاب شد و در اين ميان، افراد ديگرى نيز براى كارهاى گوناگون گمارده شدند و گذشت تا به اين وضع موجود رسيد.
فرهنگ زيارت: آيا مرجعيت هم نقشى در انتخاب شما داشت؟
كربلايى: بله، در قانون پيش‌بينى شده بود متولى حرم‌هاى مقدس امام حسين (ع) و ابالفضل (ع) و همين‌طور حرم اميرالمؤمنين على (ع) و حرم كاظمين (ع) كه توسط رئيس اوقاف شيعى انتخاب مى‌شد، مى‌بايست به تأييد مرجع بزرگوار، آيت‌الله سيستانى برسد؛ اگر موافقت مى‌كرد، آن شخص انتخاب مى‌شد و اگر ايشان موافقت نمى‌كرد، آن شخص تعيين نمى‌شد. الآن انتخاب توليت براى حرم‌هاى مقدس، منوط به نظر مرجع اول شيعه در عراق است.