109
ستارگان حرم حسينى
سيد شريف رضى
سيد رضى درسال 395ق. در محلۀ شيعه نشين بغداد چشم به جهان گشود. نسب وى از مادر با شش واسطه به امام زين العابدين (ع) و از پدر با پنج واسطه به امام هفتم (ع) مى‌رسد.
نامش محمد بود ولى بعد به «سيدرضى» يا «شريف رضى» شهرت يافت. روزى مادرش دست او را گرفت و به همراه برادرش سيد مرتضى به محضر فقيه بزرگ وقت، شيخ مفيد برد كه در مسجد براثاى بغداد به تدريس و تعليم و تربيت شاگردان مشغول بود. وقتى چشمان شيخ به آن دو افتاد و درخواست مادرش را شنيد، بى‌اختيار اشك از گونه‌هايش جارى شد و گفت:
«شب گذشته در خواب ديدم در همين مسجد مشغول تدريس هستم، ناگهان خانم فاطمۀ زهرا (س) وارد شد و در حالى كه دست دو فرزندانش امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) را گرفته بود به من فرمود: اى شيخ، دو فرزندانم را پيش تو آوردم تا به آنان فقه و دين بياموزى. 1
از همين روز سيد رضى همراه برادرش سيد مرتضى در محضر شيخ مفيد زانوى تلمّذ زدند و علم دين آموختند
سيد رضى وقتى به مقام عالى از علوم اسلامى رسيد، خود به تعليم و تربيت شاگردان همت گمارد.
زمانى كه سيد رضى صاحب فرزند شد، ابو محمد مهلبى، وزير بهاء الدوله، هديه‌اى براى او فرستاد تا بدين وسيله از فرصت استفاده كند و دل سيد را به دست آورد، ولى سيد از قبول آن امتناع ورزيد.
وزير چند بار هديه را برگرداند و در آخرگفت: به قابلۀ نوزاد بدهيد. باز سيد نپذيرفت و فرمود: