35

11. انتشار گناهان

يكى از عواملى كه زمينه گناه را در آدمى فراهم مى‌آورد، بى‌شرمى و پاره كردن حياى اجتماعى است. كسى كه مى‌بيند ديگران بى‌باكانه خود را به گناه مى‌آلايند و از كسى شرم و حيا نمى‌كنند، جرئت مى‌يابد كه مانند آنان به فسق و فجور بپردازد. اين ويژگى اجتماعى بر اثر انتشار گناهان و نبود امر به معروف و نهى از منكر، كم‌كم پديد مى‌آيد.

برخى از افراد براى توجيه كردن گناهان خود، دوست دارند كه گناه ديگران را آشكار سازند. حضرت على(ع) در اين‌باره نيز مى‌فرمايد:

ذَوُو الْعُيُوبِ يُحِبُّونَ إِشاعَةَ مَعَايِبِ النَّاسِ لِيَتَّسِعَ لَهُمُ الْعُذْرُ فِي مَعَايِبِهِمْ. ¹

گناه‌كاران دوست دارند گناه ديگران را منتشر كنند تا راه بهانه براى گناه خودشان بازتر گردد.

خداوند از گستردن و اشاعه فساد به شدت پرهيز داده است:

إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفٰاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيٰا وَ الْآخِرَةِ (نور:19)

كسانى كه دوست دارند زشتى‌ها در ميان مردم باايمان رواج يابد، عذاب دردناكى براى آنها در دنيا و آخرت است.