36بدترين گناه اين است كه آدمى به بازگويى‌اش نزد ديگران و انتشار آن بپردازد. بى‌گمان، انسان عفيف و پاك‌دامن، اگر گناهى هم مرتكب شود، در پرده‌پوشى آن مى‌كوشد.
رسول اكرم(ص) مى‌فرمايد:
الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ يَعْدِلُ سَبْعِينَ حَسَنَةً وَ الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ وَ الْمُسْتَتِرُ بِها مَغْفُورٌ لَه. 1
پاداش پنهان‌كننده كار نيك [به خاطر دورى از ريا] برابر هفتاد حسنه است و آن كس كه گناه را نشر دهد مطرود است و آن كس كه گناه را پنهان مى‌دارد، مشمول آمرزش الهى است.
هر كه آشكارا گناه كند يا گناه پنهانش را آشكار سازد، موجب تباهى جامعه و فراگيرى گناه در آن مى‌شود. حضرت على(ع) در اين‌باره مى‌فرمايد: «
إِيَّاكَ وَ الْمُجَاهَرَةَ بِالْفُجُورِ فَإِنَّهَا مِنْ أَشَدِّ الْمَآثِمِ » 2؛ «از تظاهر به تباهى بپرهيز؛ چون از بزرگ‌ترين گناهان است».
اگر آدمى از كار خود شرمگين باشد، هيچ‌گاه آن را براى ديگران بازگو نمى‌كند، اما كسى كه از كار خود شاد باشد، آن را با طُمطراق براى ديگران نقل مى‌كنند.
12. تغذيه ناپاك