21وى بخل ورزيد و زكات نداد. از اين رو، آياتى درباره‌اش نازل شد و نفاق را به وى نسبت داد. ¹ اين كار، پى‌آمد وسوسه شيطان و چيرگى غرور و آز به مال دنيا بر او بود كه به بخل‌ورزى در نعمت خدا وادارش كرد.

قرآن مجيد، سرمايه‌هايى را كه موجب غرور و مستى مى‌شود، زمينه‌ساز گناهان مى‌شمارد و مى‌فرمايد:

وَ كَمْ أَهْلَكْنٰا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهٰا فَتِلْكَ مَسٰاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلاّٰ قَلِيلاً (قصص : 58)

و چه بسيار از [مردم] شهرها و آبادى‌هايى را به هلاكت رسانديم كه زندگى را با سرمستى و غرور گذرانده بودند، اين خانه‌هاى آنان است كه [ويران شده] و بعد از آنان جز اندكى، كسى در آن سكونت نكرد.

أَلْهٰاكُمُ التَّكٰاثُرُ (تكاثر: 1)

تفاخر و فزون‌طلبى شما را سرگرم و غافل ساخت.

رسول اكرم(ص) در اين‌باره مى‌فرمايد:

التَكَاثُرُ [فِي] الأَمْوَالِ جَمْعُهَا مِنْ غَيْرِ حَقِّهَا وَ مَنْعُهَا مِنْ حَقِّهَا وَ سَدُّهَا فِي الأَوْعِيَةِ. ²