223ارتباط داشتند. در طول اين مدت، افراد مشخصى به عنوان «نايب خاص» با حضرت در تماس بودند و شيعيان مى‌توانستند به وسيلۀ آنان مسائل و مشكلات خويش را به عرض امام برسانند و توسط آنان پاسخ دريافت دارند و حتى گاه به ديدار امام نائل شوند. اين دوره در حقيقت دورۀ آماده‌سازى شيعيان براى غيبت كبرى بود. اگر غيبت كبرى ناگهانى اتفاق مى‌افتاد ممكن بود موجب انحراف افكار شود و ذهن‌ها آمادۀ پذيرش آن نباشد. در هر حال با زمينه‌سازى مدبرانه غيبت كبرى آغاز شد و تا كنون ادامه دارد.
اين دو غيبت، توسط امامان قبلى پيش‌گويى شده بود، براى نمونه: امام على عليه السلام فرمودند: «غايب ما، دو غيبت خواهد داشت كه يكى طولانى‌تر از ديگرى خواهد بود، در دوران غيبت او، تنها كسانى در اعتقاد به امامتش پايدار مى‌مانند كه داراى يقينى استوار و معرفتى كامل باشند.» 1ابوبصير مى‌گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: امام باقر عليه السلام مى‌فرمود: قائم آل محمد صلى الله عليه و آله دو غيبت خواهد داشت كه يكى طولانى‌تر از ديگرى خواهد بود.
امام صادق عليه السلام فرمود: بلى چنين است. 2گذشت زمان، اين پيش‌گويى‌ها را تأييد كرد و دو غيبت امام تحقق يافت.
در دورۀ غيبت كبرى، علماى واجدالشرايط، از سوى امام زمان عليه السلام نيابت عامه دارند.