141
كسانى كه به پيوند آنچه خداوند فرموده مى‌كوشند و از پروردگارشان و از بدى حساب مى‌ترسند.
حضرت در سخنى ديگر در همين ارتباط مى‌فرمودند:
همانا خداوند بهشت را آفريد و خوشبويش ساخت و بوى آن را معطّر گردانيد تا از هزار سال راه نيز دريافت شود، اما عاق والدين و قاطع رحم، اين بوى بهشت را دريافت نمى‌كنند. 1امام عليه السلام هرگاه از كسى ناسزا و دشنامى مى‌شنيد به جايگاه نمازش مى‌رفت و ركوع و سجود بسيار انجام مى‌داد و فراوان مى‌گريست و از خداوند براى كسى كه دشنام و ناسزايش گفته بود، طلب آمرزش مى‌كرد. اگر دشنام دهنده از خويشان نزديكش بود، با دادن پول با وى رابطه برقرار مى‌كرد و به الطاف و نيكى‌هاى خويش مى‌افزود و مى‌فرمود: من دوست دارم خداوند بداند كه من گردنم را در برابر خويشانم فرود مى‌آورم و به سوى آنان شتاب مى‌جويم، پيش از آنكه از من بى‌نيازى جويند.
سرورم به راستى تو چه بزرگ و شكيبا بودى! چه روح بزرگى داشتى و سينه‌ات چه گشاده و خُلق و خويت چه نيكو بود.
جعفر بن محمد عليه السلام نفس شريف خود را وقف عبادت نمود و آن را بر طاعت و زهد واداشته بود و خود را به دعا و تهجد و نماز و تعبد مشغول ساخته بود. او جبّه خشن و كوتاهى از پشم در برمى‌كرد و حلّه‌اى بر روى جامه‌اش مى‌پوشيد و مى‌فرمود: «ما جُبّه پشمين را براى خدا مى‌پوشيم و حلّه را براى شما.» 2