135به وجود آورد و در رشته‌هاى مختلف علوم عقلى و نقلى آن روز، شاگردان بزرگ و برجسته‌اى چون: هشام بن حكم، محمد بن مسلم، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن بن طاق، مفضّل بن عمر، جابر بن حيان و... تربيت كرد كه تعداد آنها را بالغ بر چهار هزار نفر نوشته‌اند. هر يك از شاگردان حضرت، شخصيت‌هاى بزرگ علمى و چهره‌هاى درخشانى بودند كه خدمات بزرگى انجام دادند.
گروهى از آنان داراى آثار علمى و شاگردان متعددى بودند.
به عنوان نمونه «هشام بن حكم» سى و يك جلد كتاب نوشته و جابر بن حيان نيز بيش از دويست جلد در زمينۀ علوم گوناگون به خصوص رشته‌هاى عقلى و طبيعى و شيمى تصنيف كرده بود، به همين جهت به عنوان پدر علم شيمى مشهور شده است. كتاب‌هاى جابر بن حيان به زبان‌هاى گوناگون اروپايى در قرون وسطى ترجمه گرديد و نويسندگان تاريخ و علوم، همگى از او به عظمت ياد مى‌كنند.
امام صادق عليه السلام با تمام جريان‌هاى فكرى و عقيدتى آن روز برخورد كرد و موضع اسلام و تشيع را در برابر آنها روشن ساخت و برترى بينش اسلام را اثبات نمود.
شاگردان دانشگاه امام صادق عليه السلام فقط شيعيان نبودند، بلكه از پيروان اهل سنت و جماعت هم حضور داشتند كه در رأس آنان از ابوحنيفه مى‌توان نام برد كه دو سال شاگرد امام عليه السلام بود و او اين دو سال را پايه و اساس علوم و دانش خود معرفى مى‌كند و مى‌گويد: