113
معصوم هفتم امام محمدباقر عليه السلام
حضرت امام باقر عليه السلام ، در سال 57 هجرى در شهر مدينه، چشم به جهان گشود. او هنگام شهادت پدر ارجمندش، امام زين العابدين عليه السلام كه در سال 94 رخ داد، سى و نه سال داشت. نام او محمد و كنيه‌اش ابوجعفر است و باقر و باقرالعلوم، لقب اوست.
مادر ايشان، امّ عبداللّٰه، دختر امام حسن مجتبى عليه السلام است و از اين رو، نخستين كسى بود كه هم از سوى پدر و هم از سوى مادر، فاطمى و علوى بوده است.
امام باقر عليه السلام در سال 114 هجرى، در شهر مدينه درگذشت و در قبرستان بقيع، كنار قبر پدر و جدّش به خاك سپرده شد. دوران امامت آن حضرت هجده سال بود.
او چهار سال از عمر خود را در سايۀ جدش، سبط شهيد پيامبر صلى الله عليه و آله ، امام حسين عليه السلام سپرى كرد و از صبغۀ الهى اى كه در زندگى آن امام شهيد عليه السلام تجلى يافته بود برخوردار گشت. بى‌گمان فاجعۀ جانگداز كربلا بر شخصيت امام باقر عليه السلام كه لحظه به لحظه شاهد صحنه‌هاى آن بود، تأثيرگزار بود. امام عليه السلام پس از اين فاجعه، 19 سال و 60 روز در زير سايۀ پدر بزرگوارش سيدالساجدين عليه السلام به سر برد. از