892. ذيل آيه حاكى از آن است كه خدا به همۀ ياران رسول خدا صلَّى اللّٰه عليه و آله و سلَّم وعدۀ مغفرت واجر عظيم نداده است، بلكه بخشى از آنان را - به حكم لفظ «منهم» كه براى تبعيض است - مشمول اين حكم قرار داده است، چنان كه مى‌فرمايد:
وَعَدَ اللّٰهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً .
«خدا به برخى از آنان كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، بخشودگى و پاداش عظيم را وعده داده است».
بنابراين، آيۀ ياد شده در مدح كل صحابه نيست، بلكه در مدح گروهى از آنهاست. حال اين گروهِ مورد نظر قرآن چه كسانى هستند؟ بايد با مراجعه به تاريخ زندگى آنها شناخته شوند.
ما از ميان نزاع‌ها و برخوردهاى صحابه با يكديگر به يك سند اكتفا مى‌كنيم كه در صحيح بخارى آمده و از سوى براردران اهل سنت قابل انكار نيست. در مسأله