61تنها ابن ابىشيبه اين حديث را به چند طريق با كلمۀ «لاتشدّوا» به صورت نهى ذكر كرده است. ولى او نيز همين حديث را در جاى ديگر به همان سندهاى پيشين به صورت نفى ذكر كرده است. 1نووى نيز در «شرح صحيح مسلم» روايت ابوسعيد را از صحيح مسلم به صورت نهى ذكر كرده است. و در همين كتاب دوباره اين حديث را به صورت نفى ذكر كرده است. 2و كلمۀ نفى ظهور در تحريم ندارد، بلكه براى اثبات استعمال نفى در مقام نهى نيازمند به قرينه مىباشيم. و در حديث «لاتشدّ الرحال» هيچ قرينهاى بر استعمال نفى در مقام نهى وجود ندارد. بلكه وجود كلمۀ «لا تنبغي» در روايت شهر بن حوشب قرينه است بر اينكه كلمۀ «لاتشدّ» در اين روايت جهتِ توصيهاى دارد و فضيلت سفر به مكان ديگر را نفى مىنمايد و هيچ دلالتى بر حرمت سفر براى زيارت قبور ندارد.
ملّا على قارى مىگويد:
«و(لاتشدّ الرحال) أي لاينبغى أن يسافر أحدٌ للتبرّك إلى المشاهد 3.»
«معناى لاتشدّ الرحال اين است كه شايسته نيست كسى براى تبرّك جستن به مشاهد مشرّفه مسافرت كند.»
ابن قدامه نيز مىگويد:
«فإن سافر لزيارة القبور والمشاهد، فقال ابن عقيل لايباح له الترخيص، لأنّه منهي عن السفر اليها، قال النبى صلى الله عليه و آله : (لاتشدّ الرحال إلّاإلى ثلاثة مساجد) متّفق عليه.
والصحيح اباحته وجواز القصر فيه، لأنّ النبيّ صلى الله عليه و آله كان يأتي قباء راكباً وماشياً، وكان