26را بر اساس و به اندازۀ طاقت و توان بندگان قرار مى‌دهد. در آغاز همين آيه آمده است: لاٰ يُكَلِّفُ اللّٰهُ نَفْساً إِلاّٰ وُسْعَهٰا ؛ ولى ما در انجام دادن همين وظيفۀ مقدور هم، كوتاهى مى‌كنيم و از تكليف گريزانيم، به جاست كه از درگاه ربوبى طلب رحمت و بخشش كنيم.

در چاه نفس خويش گرفتارم

از جهل خويش، سر به گريبانم شرمنده‌ام، زيان زده‌ام، خامم من بندۀ فرارى و ترسانم تا كى به درگه كرمت دوزم اين ديدگان خسته و گريانم؟ خواستۀ پايانى دعا در اين آيه، يارى شدن در برابر كافران است. خداوند از مؤمنان در جهاد با كافران پشتيبانى مى‌كند و نصرت هم از اوست، اما تلاش و كوشش اهل ايمان هم، لازم است، تا استحقاق پيروزى بر اهل كفر، فراهم آيد.

اين آيه و آيۀ پيش از آن، آمَنَ الرَّسُولُ ، از آيه‌هاى پرمعناست و مضمونشان از زبان اهل ايمان و معتقدان به خدا و انبيا و فرشتگان و كتب آسمانى است. به همين دليل توصيه شده كه به عنوان تعقيبات نمازها تلاوت شوند.