253. تكليفى بالاتر از حدّ طاقت و توان؛
4. عفو و بخشايش و رحمت الهى؛
5. پيروزى بر كافران؛
زمانى كه خداوند، آن همه پيامبران و كتب آسمانى و آيه‌ها و نشانه‌ها و پندها و هشدارها را براى هدايت انسان فرستاده و حجّت را بر او تمام كرده است، به قطع، فراموشىِ تكليف و فرمان خداوند و راه خطا پيمودن، پذيرفته نيست و خداوند مى‌تواند ما را براى فراموش‌كارى‌ها و لغزش‌هايمان مؤاخذه و كيفر دهد. ولى باز هم، رو به درگاه رحمت او مى‌آوريم و از او بخشش مى‌خواهيم.
در امّت‌هاى پيشين، سنت الهى بر اين بود كه وقتى افراد مرتكب خطا مى‌شدند، خداوند خيلى سريع آنها را عقوبت مى‌كرد و نعمت‌ها را از آنها مى‌گرفت و آنچه را حلال بود، بر آنها حرام مى‌كرد و تكليف‌هاى دشوار بر دوششان مى‌گذاشت. 1ولى از او مى‌خواهيم كه ما را از اين بار سنگين و عقوبت سريع و سلب نعمت‌ها، مصون بدارد.
از مظاهر لطف الهى بر بندگان، آن است كه تكليف