109 لَيْلِهِ وَ نَهَارِهِ وَ مَنْ رَضِيَ لأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ مَا يَرْضَاهُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ لَمْ يَجْزَعْ عَلَى الْمُصِيبَةِ حَتَّى تُصِيبَهُ، وَ مَنْ رَضِيَ بِمَا قَسَمَ اللهُ لَهُ وَ لَمْ يَهْتَمَّ لِرِزْقِه. ¹

ابليس گفت: پنج نفرند كه هيچ چاره‌اى، براى آنها ندارم، اما ديگر مردمان در مشت من هستند. [1] هر كه با نيت درست، به خدا پناه برد و در همه كارهايش، به او تكيه كند. [2] كسى كه شب و روز، بسيار تسبيح خدا گويد. [3] كسى كه براى برادر مؤمنش، آن پسندد كه براى خود مى‌پسندد. [4] كسى كه هرگاه مصيبتى به او مى‌رسد، بى‌تابى نمى‌كند. [5] كسى كه به آنچه خداوند قسمتش كرده، خرسند است و غم روزيش را نمى‌خورد.

اكنون در شب، و خلوت مشعرالحرام نگاهى به خود بيندازيم! خوشا آنان كه نيت درست دارند! خوشا آنان‌كه در هر كار كوچك و بزرگى، به پروردگارشان اعتماد و اتكال دارند! خوشا آنان كه شب و روز در ياد و ستايش خداوند، همچون ماهيان در دريا شناورند! خوشا آنان كه به بزرگى دست يافته و براى ديگران آن خواهند كه براى خويش مى‌خواهند! خوشا آنان كه در رخدادهاى سخت و شكننده، جامه شكيبايى مى‌پوشند!