33يا فرصت تهيه و خوردن آنها را نداريم.
گفتم: حيف تويى و فرصت‌هاى ناياب اين اماكن و زيارتگاه‌ها. اگر بتوانى هر سه وعده نمازت را در حرم بخوانى، چه بهتر.
گفت: راه دور است و نفس تنگ.
گفتم:
آنكه در راه طلب خسته نگردد هرگز
پاى پرآبله و باديه‌پيماى من است
گفت: حالا مى‌گويى چه‌كار كنم تا حال پيدا كنم؟
گفتم: اولاً سبك‌بار باش، تا تحرك بيشترى پيدا كنى. ثانياً همين‌كه به ياد بياورى فرصت‌هاى اينجا به سرعت تمام مى‌شود و بعداً خيال خواهى كرد كه مثل خواب بوده، كافى است تا در تو انگيزه و نيرو ايجاد كند...
در حال پوشيدن لباس بود تا به نماز جماعت مسجدالنبى برسد.