116سال در دو زمان؛ نخست در موسم حج و ديگر در ماه رجب بخوردان و خلوق را براى اين كار از شام مى‌فرستاد.
و نيز در تاريخ غازى آمده است: هنگامى‌كه مهدى عباسى در سال 160 هجرى حج گزارد، بدو اطلاع داده شد كه پرده‌هاى كعبه بر روى هم انباشته شده، به طورى‌كه سنگينى آنها ممكن است موجب انهدام و خرابى ديوارهاى كعبه گردد. پس نامبرده دستور داد تمامى پرده‌هاى آن را برداشتند و ديوارهاى بيرونى و درونى كعبه را با غاليه و مشك و عنبر آغشته كردند، سپس به وسيلۀ سه پردۀ قباطى، خز و ديباج كعبه را پوشانيد. وقتى كارها صورت مى‌گرفت، مهدى در مسجدالحرام، در مقابل دارالندوه نشسته بود.
در همين سال مهدى دستور داد اولين توسعۀ مسجدالحرام صورت پذيرد.
ازرقى مى‌گويد: عبداللّٰه بن اسحاق پرده‌دار كعبه از مادر بزرگش فاطمه دختر عبداللّٰه نقل كرد كه او گفت: مهدى حج‌گزارد و پرده‌هاى كعبه را از روى آن برداشت و تمامى ديوارهاى آن را از بيرون باغاليه و مشك و عنبر آغشته كرد.
فاطمه سپس ادامه داد: پدر بزرگ تو، كه منظور شوهرش محمدبن اسماعيل بن ابراهيم حجبى (پرده‌دار) است، گفت: با ظرفهاى شيشه‌اى مملوّ از غاليه، بر بام كعبه رفتيم و آنها را روى ديوارهاى خارجى كعبه ريختيم. خدمتگزاران كعبه هم، در حالى‌كه بر روى چرخهايى كه به وسيلۀ آن پرده را بر روى كعبه مى‌دوختند، قرار گرفته، از پايين تا بالاى ديوارها را با مشك و غاليه مى‌آغشتند.
حسين باسلامه در كتاب خود، «تاريخ الكعبه المعظمه» اين چنين مى‌نويسد:
«پس از آن، اين عطرها همواره از سوى پادشاهان و خلفا و بزرگان، همه ساله به كعبه هديه مى‌شد تا اينكه خدمتگزارىِ حرمين شريفين در دست دولت عثمانى قرار گرفت. از آن پس عطر و بخور همه ساله به همراه حقوقى كه از سوى آستانه به حرمين شريفين اختصاص داده شده بود، از قسطنطنيه ارسال مى‌گرديد. اين برنامه همچنان ادامه داشت تا اينكه انقلاب شريف حسين صورت گرفت، از آن پس، اموالى از صندوق وزارت ماليه به رييس پرده‌داران اختصاص داده شد كه در اين حقوق، هزينۀ