89ظاهرى قريش و رعايت جوانب احتياط، اهل مدينه را به خروج از مدينه ترغيب مى‌كرد و اهميّت دفاع اجتناب‌ناپذير و حملۀ احتمالى قريش را به آنها گوشزد مى‌نمود؛ ولى او در اين خصوص هيچ نگفت و هيچ كس را هم كه از خارج شدن امتناع ورزيده بود، سرزنش نكرد. توجّه كنيد:
سند شمارۀ 2 :
«گويند: پيامبر صلى الله عليه و آله شامگاه يكشنبه دوازدهم رمضان از سقيا كوچ فرمود و مسلمانان همراه او رفتند و شمار ايشان 350 نفر بود... هفتاد شتر داشتند و هر دو، سه يا چهار نفر از يك شتر استفاده مى‌كردند. پيامبر و علىّ بن ابى‌طالب و مَرثد، يك شتر داشتند... از سعد بن ابى‌وقّاص برايم نقل كردند كه مى‌گفت:
همراه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به بدر رفتيم و با ما فقط 70 شتر بود؛ چنانكه هر دو، سه و چهار نفر از يك شتر استفاده مى‌كرديم... گويند:
همراه اصحاب رسول خدا دو اسب هم بوده است. اسبى از مرثد بن ابى‌مرثد غَنَوى و اسبى از مقداد بن عمر بَهرانى - هم پيمانان بنى‌زُهره -... برخى مى‌گويند:
زبير هم اسبى داشته است. به هر حال دو اسب بيشتر نداشته‌اند.» 1«قالوا: فراح رسول اللّٰه - صلّى‌اللّٰه عليه [ وآله ] وسلّم - عشيةَ الأحد من بيوت السُّقيا لاثنى عشرة مضت من رمضان و خرج مسلمون معه و هم ثلثمائة و خمسة... و كانت الإبل سبعين بعيراً فكانوا يتعاقبون الإبل - الاثنين و الثلاثة و الأربعة - فكان رسول اللّٰه - صلّى‌اللّٰه عليه [ وآله ] وسلّم - و عليّ بن أبي‌طالب و مَرْثَد بن أبي مرثد - و يقال زيد بن حارثة مكان مَرْثَد - يتعاقبون بعيراً واحداً... عن سعد بن أبي‌وقّاص أنّه قال:
خرجنا إلى بدر مع رسول اللّٰه - صلّى‌اللّٰه عليه [ وآله ] وسلّم - و معنا سبعون بعيراً فكانوا يتعاقبون الثلاثة، و الأربعة و الاثنان على بعير... قالوا و كان معهم فَرَسان: فَرَس لِمَرْثَد بن أبي‌مرْثد الغَنَوى، وَ فَرس للمقداد بن عمرو