54يك «ميل» داريم كه سخن «اصمعى» و هواداران شافعىِ وى و ديگران است.
فاكهى همچنين يادآور شده است كه در گذشته مردم براى سكونت (در مكه)، از چاه واقع در مسجد نزديك ويرانه‌هاى ديوار در بالاى مكه، فراتر نمى‌رفتند؛ زيرا در مطلبى با عنوان «ذكر محل‌هايى از مكه كه نماز در آنها مستحب است و آثار برجا مانده از پيامبر صلى الله عليه و آله » آورده است: ... از جمله مسجدى است در بالاى مكه نزديك ويرانه‌هاى ديوار كنار چاه «جبير بن مُطْعم بن عدىّ بن نوفل» كه آن را «بئر عليا» (چاه بالايى) مى‌نامند و گفته مى‌شود كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در آن نماز گزارده است. آنگاه مى‌گويد: از برخى فقهاى اهل مكه شنيده‌ام كه گفته‌اند: مردم در سكونت خود در گذشته‌هاى دور، از اين چاه فراتر نمى‌رفتند و در اين سوى مسجد بودند و آن سوى مسجد خالى بوده است.
«عمر بن ابى‌ربيعه» يا ديگرى، در ابيات ذيل، از اين چاه ياد كرده است:
- نزلت بمكة في قبائل نوفل
«در مكه بر قبايل نوفل پشت چاه در دورترين خانه وارد شدم.»
«در آنجا از سخنان آدم كينه توز و بد زبانى كه فقط حرف مى‌زند، بيم داشتم.»
از «ابويحيى بن ابى‌ميسره» شنيدم كه مى‌گفت: آخرين خانه‌ها در كنار ويرانه‌ها در حدود اين مكان بود و به گفتۀ «عطاء» استدلال مى‌كند كه مى‌گفت: اگر حاجى از ويرانه‌ها در گذرد، هر چه مى‌خواهد مى‌تواند انجام دهد.
مسجد مزبور، همان مسجد معروف به «مسجد الرايه» و چاه مورد اشاره، نيز احتمالاً همان چاهى است كه در اين مسجد وجود دارد و نزد مردم مشهور است و از آن آب بر مى‌دارند و احتمال دارد همان چاهى باشد كه در نزديكى چاه «ابى‌مره» در نزديكى اين مسجد از سمت بالا، واقع است كه اكنون حدود دوازده سال است كه خشك شده و نسبت به چاه فعلى، از آن دورتر است و اولى نزديك‌تر است، (خدا عالم است).
امروزه خانه‌هاى بسيارى در بالاى مسجد و چاه مزبور از دو سوى وادى؛ يعنى