51باقى ماندۀ شوال، همۀ ويرانى‌هاى آن همانند گذشته بازسازى گرديد.

در اول ذى‌قعدۀ همان سال نيز دروازۀ «باب معلاّة» كه در سال 786 در كلكتۀ هند ساخته شده و به سيد احمدبن عجلان اهدا شده بود، و در سال 789 در زمان توليت عنان بن مغامس بر مكه، در پى كشته شدن محمد بن احمد بن عجلان، كار گذاشته شده بود، در آتش سوخت و به زمين افتاد.

علّت سوزاندن و ويران شدن دروازه آن بود كه وقتى سيد حسن در هجدهم ماه رمضان آن سال به جاى رميثه بن عجلان، كارگزار مكه شد، مردان رميثه مانع از ورود عموى وى به مكه شدند و او نيز آن را سوزاند و ويران كرده بود، از اين رو وى دستور داد آنچه ويران شده بازسازى شود و درِ سوخته با در ديگرى تعويض گردد و در همان‌جا در روز جمعه دوازدهم ذى‌قعدۀ همان سال، نصب شود؛ اين در متعلق به يكى از خانه‌هاى سيد حسن در مكه بود كه اندكى از دروازۀ «باب معلاّة» كوچك‌تر بود. اين كوچكى جبران شد و كار مرمّت و اصلاح آن بخوبى صورت گرفت.

مكه غير از بارويى كه امروزه دارد، باروى ديگرى از سمت بالا نزديك به مسجد معروف «الرايه» ¹ دارد.

دروازۀ اين بارو طبق گفتۀ چند تن، ميان دو خانۀ روبه‌روى هم منسوب به مسعودبن احمد، معروف به «ازرقى مكى» واقع است كه در يكى از آنها و در برابر نبش اين دو خانه و آن طرف خرابه‌هاى ديوار «آب انبارهاى بدون سقف» قرار دارد و اگر جاى دروازۀ اين بارو در برابر اين دو نبش باشد، ظاهراً جايگاه بقيۀ بارو بايد روبه‌روى دروازه‌هاى آن، از دو سو و از طرف كوهى در سمت «قراره» ² به نام «لعلع» تا به كوه روبه‌روى آن