59انكار مى‌كنند.»

عبدالقاهر بغدادى (متوفاى 429) از متكلمان بلند آوازۀ اهل سنت مى‌گويد:

«اهل سنت اجماع دارند كه خداوند متعال را نه مكانى در برگرفته است و نه زمانى بر وى مى‌گذرد. ذات اقدسش فراتر از زمان و مكان است، بر خلاف قول باطل شهاميّه و كراميّه كه مى‌گويند: ذات اقدس ربوبى با عرش در تماس است. امير مؤمنان على عليه السلام مى‌فرمايد: خداوند، عرش را به خاطر قدرت‌نمايى آفريده، نه براى جايگاه خويش.» ¹

ابن نجيم (متوفاى 970ه‍ .ق.) از فقيهان بزرگ اهل سنت مى‌گويد:

«والمشبّهة إن قال: انّ للّٰه‌يداً أوْ رِجْلاً كما للعباد فهو كافر و إن قال: انّه جسم لا كالأجسام فهو مبتدع ²؛ مشبهه (آنان كه خداوند را به بندگان تشبيه مى‌كنند) اگر بگويند كه خداوند همانند بندگان دست و پا دارد، كافر هستند و اگر بگويند خداوند جسم دارد، ولى نه مانند اجسام، بدعت‌گذار است.»

نظريۀ مخالف علماى اهل سنّت در اين باره فراوان است. از آن ميان، سخن غزالى، عالم بلندآوازۀ اهل سنت