32تابناكِ خورشيد شهرياران، به سير مقاماتِ سعادات جاودان موفق آمد.

بوالعجب من عاشق اين هر دو ضد

زهى ذاتِ ملكوتى صفاتِ ملوكانه، كه در اطوار ¹ سياست او، انواع سعادت نهانى پيدا است.

چاكرِ شاكر «على بن الحسين»

بعد از آن كه به اشارت أعلى، زيارت «عتبات مُعلّى» را حدِّ ترخّص يافت، و به نيل آن سعادت فايز گشت؛ به فحواى لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ² چون در شكر اين نعمت حق‌شناسى كرد، لابد به دولت اصل و نعمت راه يافت.

شكر نعمت نعمتت افزون كند.

از راه بيابان همّت، عزم زيارت حرمِ عزّت كرده ...إِنِّي ذٰاهِبٌ إِلىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ ³. در قطع طريق، از قاطعان طريق، ⁴ رنج ديد[و آن را] گنج دانست؛ زحمت و آزار را رحمت كردگار شناخت.

زِمير قافله گاهى تغافلى شرط است كه بى‌نصيب نمانند قاطعان طريق

شب‌ها مرحله پيمود، تا به «حلب شهبآء ⁵» رسيد؛ و به آبادىِ آن از قاطعان راه، آزادى جست.