25
2 - توبه و استغفار
حج سفرى معنوى و الهى است، راهيان حرم كبريايى و دلدادگان به خداوند، پيش از چنين سفرى، بايد براى راه‌يابى به حريم عشق، خود را آماده نموده، رنگ خدايى به خود بگيرند و زنگارهاى گناه و نافرمانى را از جان و دل بزدايند تا زمينه را براى پذيرش خويش در پيشگاه حضرت حق فراهم كنند و گذشتۀ سياه و آلودۀ خود را با آب توبه بشويند.
امام صادق - ع - فرمود:
«اذا أردت الحج ... ثم اغتسل بماء التوبة الخالصة من الذنوب والبس كسوة الصدق والصفا والخضوع والخشوع»؛ 1 «هنگامى كه قصد حج كردى، با آب توبۀ خالص، گناهانت را بشوى و لباس راستى و پاكى و خضوع و خشوع را بر تن كن.»
در قرآن نيز خطاب به مؤمنان آمده است:
«يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللّٰهِ تَوْبَةً نَصُوحاً»؛ 2 «اى ايمان آوردگان، به درگاه خدا توبه كنيد، توبه‌اى از روى اخلاص كه بازگشت به گناه در آن نباشد.»
خواجه اگر توبۀ نصوح كند
هر دمى عالمى فتوح كند
و در آيۀ ديگرى فرموده است:
«اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتٰاعاً حَسَناً إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى