26 وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ...»؛ ¹ «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و به درگاهش توبه كنيد تا شما را از رزقى نيكو، تا آنگاه كه مقرّر است، برخوردار كند، و هر شايستۀ انعامى را نعمت دهد ...»

پشيمانى از گناه، آغازى براى جبران گناهان است. امام سجاد - ع - فرمود:

«الهى ان كان النّدم على الذنب توبة، فانى و عزّتك من النادمين، و ان كان الاستغفار من الخطيئة حطَّة فانى و عزّتك من المستغفرين، لك العتبى حتى ترضى.» ²

«خداوندا! اگر پشيمانى از گناه، توبه است قسم به عزّت تو كه من از پشيمانهايم، و اگر استغفار و طلب آمرزش موجب از بين رفتن گناه است، همانا من - سوگند به عزّت تو - از آمرزش طلبانم. تو را سزد كه (بر ما) عتاب كنى تا باز (بلطف آيى) و خشنود گردى.»

ابر رحمت را كند اشك ندامت مايه‌دار آبروى عفو در شرمندگى پوشيده است

صائب

توبۀ حقيقى مراحلى دارد: گناهكار ابتدا بايد پشيمان شود، سپس گناه را ترك كند و بعد از آن تصميم بگيرد خود را به معاصى نيالايد. اگر مالى از ديگران برداشته يا به زور گرفته، آن را به صاحبان اصلى مسترد دارد و اگر