41همچنان‌كه مؤلف «تاريخ‌علويان» مدعى است كه ايشان از قديم علوى ناميده مى‌شدند و عنوان نصيريه بر ايشان از زمانى بوده كه در كوه نصيره سكنى گزيده‌اند، نه آن كه به سبب پيروى از محمد بن نصير بصرى به اين نام خوانده‌شده باشند؛ چنانكه‌در صفحات‌قبل‌به اين‌وجه تسميه اشاره‌شد.
علويان از بُعد تحول اعتقادى
تاخت و تاز صليبيان از سويى و ستم‌پيشگى برخى حكومت‌هاى متعصّب سنّى بر شمال سوريه تا انطاكيه از ديگر سو، علويان را برآن داشت كه همواره عقايد خود را كتمان كنند و همين امر باعث شد كه به‌تدريج عقايد نادرست و سخيف در بين آنان راه يابد و چون از رهبرى واحدى برخوردار نبودند و جهل و بيسوادى هم بر آنان غالب بود قهراً در كشاكش روزگار به دسته‌هاى مختلف با عقايدى نادرست منشعب شدند و سرانجام از شهرها بيرون رفتند و به جبال نصيره پناه بردند و اگر چنان دژ طبيعى و محكم؛ يعنى جبال نصيره نبود، شايد بكلى نابود و منقرض مى‌شدند.
علويان، سال‌هاى متمادى جداى از ساير مسلمانان در اين كوه، به سر مى‌بردند تا اين كه كار به جايى رسيد كه مسلمان‌ها، اعمّ از شيعه و سنّى، چيزى از مذهب و عقيدۀ ايشان نمى‌دانستند. حتى برخى از فقها دربارۀ ايشان گفتند علويان همان نصيريه‌اند و اهل جبال نصيره، خورشيد و ماه و ستارگان و... را مى‌پرستند. 1