18به فردوس و رودبارى در بهشت كه در آن از هر گياهى رويد، اقرار كرده است.
- اين احاديث نمى‌از يَمّ، و اندكى از بسيارى است كه در آنها خودِ رسول اكرم دوستان على و دوستدارانِ اولادش را «شيعه» ناميده است.
هدف ما در آگاه ساختن شما بر اين روايات چنان نبود كه حامل بشارت‌ها و نويدهايى باشيم كه رسول اكرم به شيعۀ على و شيعۀ خاندان او ارائه فرموده و اين نويدها را به آنها خاطر نشان ساخته است، اگرچه اين بشارت‌ها در خورِ حفظ و روايت و نقل است و سزا است شيعه - تا روزگار باقى است - بدان‌ها افتخار كند. بلكه هدفِ ما آن بود كه تو [مطالعه كنندۀ عزيز]نسبت به دوستان و پيروان اهل‌البيت پايگاهى از انصاف را گزينش كنى و خويشتن را - به‌هنگام هم‌آهنگى با شيعه - ارزيابى نمايى. بنابراين در يورش برآن‌ها - به صرف آن‌كه شيعۀ آلِ محمد هستند - شتاب نگيرى؛ زيرا اگر خويشتن را به انصاف وادارى بازمى‌يابى آنان داراى مفاخر والايى هستند كه كتاب و سنت مردم را بدان‌ها فرا مى‌خوانَدْ، و نيز به اين نتيجه مى‌رسى كه شتابزدگى و پيش‌داورىِ تحقيرآميز دربارۀ آنها ستم رانى برآن‌ها و برخودت مى‌باشد.
از رهگذر اين احاديث و امثالِ آنها خواهى دانست واژۀ «شيعه» را صاحب شريعت اسلام يعنى پيامبر اكرم